ΟΙ ΧΕΡΣΑΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ…

Πολύ λίγα γνωρίζω για την ερωτική ζωή των χερσαίων χελωνών και αυτά περισσότερο από πείρας καθώς όλα τα χρόνια μου, μέχρι τότε που πήγα στο στρατό και λίγους μήνες μετά έζησα στα χωράφια, τις εξοχές και τα δάση του χωριού μου. Όλοι καταλαβαίναμε τότε πως ήταν η περίοδος αναπαραγωγής από τους πνιχτά σκουξίματα που ακούγονταν μέσα στα χόρτα και από τις χτυπήματα των κελυφών τους , ιδιαίτερα όταν η θηλυκή βαριά χελώνα δεν είχε τις ίδιες διαθέσεις με την αρσενική και προσπαθούσε να αποφύγει τη επαφή. Τότε πραγματικά αυτή γίνονταν λαγός και έτρεχε με πολλαπλάσια ταχύτητα από το κανονικό, αλλά η αρσενική, η οποία είναι πάντα στο μισό σχεδόν μέγεθος από τη θηλυκή και οπωσδήποτε περισσότερο ευέλικτη, δύσκολα κατάφερνε να σκαρφαλώσει πάνω, συνεχώς γλιστρούσε κι έτσι προκαλούνταν οι ξηροί θόρυβοι από τη σύγκρουση των δυο κελυφών.

Η στιγμή δε που θα μπορούσε να γίνει κάτι, ήταν μόνο αν η θηλυκή έβρισκε ένα εμπόδιο που δεν μπορούσε να περάσει κι έτσι παγιδευμένη ήταν εύκολο στη αρσενική να επιτελέσει το έργο της. Το κακό ήταν που ενώ ξέραμε πως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, όσες φορές προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε την αρσενική, κρατώντας με τα πόδια μας τη θηλυκή ή την καθηλώναμε με ένα ξύλο, χώνονταν και οι δυο στο καβούκι τους και σταματούσαν κάθε δραστηριότητα γιατί φαίνεται δεν ήθελαν θεατές σε αυτές τις ιδιαίτερες στιγμές τους. Το ίδιο είχε ξεκινήσει να κάνουν και χθες το μεσημέρι οι δυο χελώνες, αλλά παραλίγο να γίνουν αλοιφή πριν κάνουν τίποτα γιατί η θηλυκή που πάντα προπορεύεται μπήκε χωρίς να νοιάζεται καθόλου για τα αυτοκίνητα στο δημόσιο δρόμο λίγο πριν από το χωριό. 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 23052017