Τον Ιούνιο του 2004, έτος που όλοι φορτώνουν τις ευθύνες για
όσα ζούμε σήμερα, είχα πάει στις Βάσσες τις Αρκαδίας να δω τον μοναδικό ναό του
Επικουρείου Απόλλωνα αλλά κυρίως να περπατήσω στον παρακείμενο αρχαιολογικό
χώρο, προκειμένου να κάνω κάποιες φωτογραφίες για μια έκδοση που είχα αναλάβει
και αφορούσε τους Μακεδόνες αθλητές που είχαν πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς
Αγώνες της αρχαιότητας, στην περίπτωση τα Λύκεια που γίνονταν προς τιμή του
Λυκείου Διός.
Δεν ήταν εύκολο να κάνω αυτή τη δουλειά γιατί τα χόρτα ήταν
πολύ ψηλά και έκρυβαν ότι λείψανα είχαν μείνει από τα έργα των αρχαίων σε αυτό
τον μοναδικό τόπο. Έφυγα όμως ικανοποιημένος γιατί μπόρεσα με τη βοήθεια μιας
πινακίδας να εντοπίσω το αρχαίο στάδιο το οποίο στη μεγαλύτερη έκτασή του δεν
ξεχώριζε από ένα παρατημένο χωράφι.
Δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου αλλά κατάφερα να
περπατήσω λίγο και πιο πέρα από τον αρχαιολογικό χώρο όπου διακρίνονταν μέσα
στα ψηλά χόρτα (ο Ιούνιος δεν είναι καλός μήνας να περπατάμε σε τέτοια μέρη
γιατί η βλάστηση είναι στο αποκορύφωμά της και βεβαίως κυκλοφορούν πάμπολλα
ερπετά) τα ερείπια άλλων πιο κοντινών αιώνων.
Εκεί είδα πολλές καλύβες, πέτρινες σαν αυτές που είχε
φτιάξει ο άνθρωπος όταν αποφάσισε να βγει από τις σπηλιές και διατηρούνταν
ακόμη ακέραιες -ως τα οστά ενός αρχαίου κόσμου- καθώς και πολλές αγροτικές
εγκαταστάσεις, όπως αλώνια, μαντριά, στέρνες, πηγάδια και άλλα που δήλωναν το
πέρασμα του ανθρώπου απ’ αυτόν τον μοναδικό τόπο. Έκανα κάποιες φωτογραφίες να
θυμούμαι αυτή την επίσκεψη και σήμερα που σκάλιζα το αρχείο εκείνης της εποχής
την έβαλα να ξαναγίνει το Φθινόπωρο και ελπίζω πως θα ξαναδώ αυτά τα μοναδικά
μνημεία στα υπέροχα βουνά της Φιγαλείας.
ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με μια Hasselbland X-Pan με την οποία έκλεισα το κύκλο των αναλογικών μηχανών και την έβαλα στο συρτάρι γιατί είναι ασύμφορη!
ΑΘΗΝΑ, 24042017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου