ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ «ΡΕΠΟΡΤΕΡ» ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ

 

«Οι ρεμπέτες» είπε ο Πάνος Σαββόπουλος, «άνθρωποι “αγράμματοι” ακαδημαϊκώς, αλλά με πλήρη γνώση τόσο του ελληνικού θησαυρού της παραδοσιακής μουσικής και στιχουργικής, όσο και του κοινωικού γίγνεσθαι (περι)έγραφαν - εκφράζονταν δηλαδή- στα τραγούδια τους με σαφήνεια, λιτότητα, συνεκτικότητα, ομορφιά και ενάργεια. Κάποιες φορές, στα ρεμπέτικα, ο δημιουργός γίνεται καταγραφέας ενός γεγονότος. Γίνεται δηλαδή ένας κανονικός ρεπόρτερ. Όλοι οι ρεμπέτες δημιουργοί, έχουν λίγο ή πολύ, λειτουργήσει σαν ρεπόρτερ. Αξιοπρόσεκτο πάντως είναι ότι οι πολυγράφοι και οι μεγάλοι δημιουργοί των ρεμπέτικων δεν έκαναν τόσο συχνά τον ρεπόρτερ. Αντίθετα, κάποιοι μικροί και ολιγογράφοι, αναδείχτηκαν σε κατάπληκτικούς ρεπόρτερ, όπως ο Σωτήρης Γαβαλάς ή Μεμέτης, ο οποίος έκανε και τοπογραφικές αναφορές ή ο Κώστας Ρούκουνας. Εξαίρεση στους μεγάλους δημιουργούς αποτελεί ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο κατ’ εξοχήν ρεπόρτερ όλου του ρεμπέτικου, ο οποίος με κάποια ειδικά ρεπορτάζ, βάζει …γυαλιά στο σημερινό τύπο και τηλεόραση». Αυτά και αρκετά άλλα είπε ο Πάνος, στη μεγάλη χθεσινή εκδήλωση «Ρεμπέτες και ρεπόρτερ» με αυθεντικό ηχητικό και φωτογραφικό υλικό που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ στο στο αίθριο του Polis Art Café (Αίθριο Στοάς Βιβλίου) και συμμετείχαν οι Αγάθων Ιακωβίδης (τραγούδι, μπουζούκι, μπαγλαμάς), Κατερίνα Τσιρίδου (τραγούδι, μπαγλαμάς), Μάκης Σταμούλης (τραγούδι, μπουζούκι), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Νίκος Πρωτόπαπας (κιθάρα) και ο Μαρίνος Γαλατσινός με το σαξόφωνό του. Ο κόσμος, εκτός από τους συναδέλφους δημοσιογράφους που ήρθε, ήταν αρκετός και όλοι απόλαυσαν ρεμπέτικα τραγούδια που κατέγραψαν την επικαιρότητα της εποχής 1917 - 1949.

Από τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν: «Κακούργα πεθερά» του Ιάκωβου Μοντανάρη (1931), «Πλημμύρα» του Μάρκου Βαμβακάρη (1934), «Ο Μάρκος υπουργός» του Μάρκου Βαμβακάρη (1936), «Η μπόμπα» του Κώστα Ρούκουνα (1946), «Ο Ασυρματιστής» του Βασίλη Τσιτσάνη (1938) και άλλα πολλά για τα οποία, όπως σχολιάζει από μέρους του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ ο Δημήτρης Γκιώνης «σε καιρούς σαν αυτούς που διανύουμε, εκτιμούμε πως αξίζει να σταθούμε σε αυτά τα τραγούδια καθώς συνδυάζουν το καλλιτεχνικό ταλέντο με την ανθρώπινη ευαισθησία. Κι ακόμα, επειδή οι κακές ημέρες, τα κακά συμβάντα, δεν είναι πρωτόγνωρο σε αυτό τον τόπο. Με το τραγούδι πάντα ένα ευπρόσδεκτο, ένα αναγκαίο καταφύγιο».

ΑΘΗΝΑ, 18092013