ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΦΟΒΟΙ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 

Οπωσδήποτε, τα χρόνια που δεν είχαν επικρατήσει το τσιμέντο και οι μονώσεις, ή καλύτερα πριν τα σπίτια και τα χωριά γίνουν μαυσωλεία της παράδοσης, ο «οικουρός όφις» πάντα εύρισκε μια τρύπα στους τοίχους και μπαινόβγαινε στα σπίτια εκτελώντας το ρόλο του: την εξολόθρευση δηλαδή των τρωκτικών. Για τούτη την υπηρεσία του, ανεξάρτητα το είδος και το αν ήταν ιοβόλος ή όχι, οχιά δηλαδή η αμπελούσα, τύχαινε μιας ιδιότυπης ασυλίας και κανείς από την οικογένεια δεν τολμούσε να τον πειράξει γιατί έλεγαν θα πάθαιναν κακό.

Ορισμένα σπίτια όμως, εκτός από τον όφι και παρότι ήταν αντίπαλες με αυτόν, είχαν και γάτες οι οποίες επιπλέον έπιαναν και κατσαρίδες, σαυράκια, άλλα ζούμπερα και είχαν και μερίδιο από τα αποφάγια. Πολλές φορές μάλιστα αναφέρεται πως κάποιες απ’ αυτές τις γάτες (οι πιο θαρραλέες και εύσωμες βεβαίως) επιτίθενταν στον όφι και τον σκότωναν ενώ πολύ σπάνια συνέβαινε το αντίθετο. Τούτο εθεωρείτο κακό σημάδι και από τα λίγα στοιχεία της παράδοσης που έχουμε γι’ αυτό το θέμα, η γάτα ποτέ δεν είχε καλό τέλος.

Αυτά γίνονταν, όπως προαναφέρθηκε, σε εποχές που δεν είχουν καθιερωθεί παντού η απολύμανση και η μόνωση. Σήμερα που τα φίδια, οικουρά ή αλάνικα σπανίζουν πλέον ακόμη και στην «οφιούσα» κατά την παράδοση Τήνο, την περίπτωση επιχειρεί να θυμήσει και με ικανοποιητικό τρόπο μάλιστα, μια λεπτή σύνθεση μπροστά σε ένα σπίτι στο ωραίο χωριό Φαλατάδο της Τήνου. Μια ρίζα, από το δέντρο φίδα (είδος αγριοκυπάρισσου με σκληρό ξύλο που ευδοκιμεί σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων) επεξεργασμένο και χρωματισμένο με ωραίο τρόπο, ανεβαίνει σαν φίδι πάνω στο φυτό της γλάστρας και παίζει το ρόλο του «οικουρού όφεως» ενώ το σκηνικό συμπληρώνει μια γάτα που δεν μοιάζει να ανησυχεί καθόλου γιατί ξέρει πως ο αντίπαλός της υψώνεται δίπλα της άψυχος και φοβίζει μόνο τους ανίδεους ή αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τίποτα από την πραγματικότητα…

ΑΘΗΝΑ, 19092013



Για περισσότερες πληροφορίες:http://www.tinos360.gr, http://www.tinos.biz, http://www.vincenzo.gr