ΤΟ ΣΚΑΛΙΔΙ ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Εκεί που νομίζεις πως ο δρόμος δεν θα έχει εκπλήξεις, να που στη γωνία, φανερώνται μια σκαλίτσα που ζώνει τον παχύ παλιό τοίχο, χτισμένη και αλλειμένη με ομοούσια υλικά για να υπηρετεί την επιθυμία του γείτονα, του συγχωριανού και του περαστικού ακόμη, να σηκώσει το πόδι και να ανέβει χωρίς εμπόδια στο ταρατσάκι, να πάρει αέρα, να αγναντέψει το χωριό ή ακόμα αν έχει κάποιους καρπούς να τους απλώσει στον ήλιο.

Έχει σημασία αυτό το σκαλιδάκι (σε κάποιο δρόμο στο Φαλατάδο το είδα προχθές) γιατί δεν είναι φραγμένο με κανένα πορτάκι έτσι ώστε να μπορεί όποιος θέλει να το πατήσει και τούτο, στη γλώσσα της ιθαγενούς αρχιτεκτονικής μεταφράζεται, ως μέτρο της ελευθερίας που διαθέτει αυτός που θα ανέβει τη σκάλα και βεβαίως την αποδοχή από μεριάς του νοικοκύρη ο οποίος δεν μπήκε στον πειρασμό να την περιορίσει με τον εγωϊσμό του.

Τούτο το σκαλιδάκι μπορεί να είναι συνηθισμένο κάπως στο Φαλατάδο το οποίο διατηρεί ζωντανά πολλά από τα στοιχεία της τηνιακής αρχιτεκτονικής, αλλά σπανίζει σε άλλους οικισμούς των Κυκλάδων εξαιτίας της σύγχρονης ανοικοδόμησης και των νέων υλικών και φυσικά του νέου τρόπου ζωής που όπως και να έχουν τα πράγματα, τον χαρακτηρίζουν ένας αυξημένος εγωϊσμός και η έντονη περιχαράκωση των χώρων, δημόσιων ή ιδιωτικών.

Στην περίπτωση, δεν μιλάμε παρά για τα «σύνορα» που υψώθηκαν ακόμη σε αυτούς τους χώρους που πάντα χαρακτηρίζονταν από το μέτρο των κινήσεων που υπάκουε ο καθένας και αυτό υπαγορεύονταν από το δημόσιο λόγο που διαμόρφωνε η κοινότητα. Το σκαλιδάκι επομένως στο Φαλατάδο, δεν δηλώνει παρά ότι αυτά «σύνορα» εκεί δεν σηκωθεί ακόμη…

ΑΘΗΝΑ, 19092013



Για περισσότερες πληροφορίες:http://www.tinos360.gr, http://www.tinos.biz, http://www.vincenzo.gr