Ο Γιάννης Καστρίτσης είναι συμπατριώτης μου, καλός φίλος. Ανεξάρτητα
όμως από αυτά, τον θεωρώ μεγάλο καλλιτέχνη και τον θαυμάζω για τα έργα του. Τον
Γιάννη λοιπόν πήγα να δω χθες το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα
Μερκούρη» στην οδό Ηρακλειδών στα Πετράλωνα που συμμετείχε με ένα καινούργιο
μεγάλο έργο του, στην έκθεση «12 Εικαστικοί συνομιλούν με 12 Ποιητές» και την
οποία έχει επιμεληθεί η Λήδα Καζαντζάκη και αποτελεί μια από τις πολλές εκδηλώσεις
του «Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών» που γίνεται αυτές τις ημέρες.
Το έργο του Γιάννη,όπως είπε και η επιμελήτρια «καθρεφτίζει
με το εκρηκτικό τοπίο του, το φτιαγμένο με τα νευρώδη χαρακτηριστικά των
κινέζων αντι- ακαδημαϊκών ζωγράφων από τα τέλη του 11ου αιώνα, τη
μοναχική ματιά του κινέχου ποιητή Γουάγκ Γουέι, που “γνωρίζει την κενότητα των
πραγματών που νικά”».
Το ποίημα του Γουάγκ Γουέι που συνομίλησε με το έργο του
Γιάννη είναι:
«Στη μέση της ζωής αγάπησα την Οδό
Τελευταία κατοικώ στα βουνά του Νότου
Αυθόρμητα, συχνά βγαίνω μόνος
Γνωρίζω την κενότητα των πραγμάτων που νικά
Πηγαίνω μέχρι την άκρη του νερού
Και κάθομαι να δω τα σύννεφα να σηκωθούν
Που και που συναντώ ένα γέροντα του δάσους
Μιλάμε και γελάμε χωρίς επιστροφή».
O Γιάννης Καστρίτσης με τον ισπανό ποιητή Juan Carlos Mestre
|
ΑΘΗΝΑ, 25092013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου