ΓΕΜΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΝΤΙΚΙΑ…

Θα αναρωτηθείτε φαντάζομαι, τι με έπιασε ντάλα Αύγουστο να ασχολούμαι με τις φάκες και τα δολώματα αλλά έτσι που το έφεραν τούτες τις μέρες τα πράγματα, επανεκτίμησα τον σπουδαίο ρόλο που έπαιζαν στην ασφάλεια των ανθρώπων. Χώρια δε που κατάλαβα πόσο δίκιο είχε ένας παπάς κάποτε που μετά το ευχέλαιο που τον καλούσαν να κάνει στα σπίτια για να φύγουν τα ποντίκια που τα ρήμαζαν, προέτρεπε πάντα τους νοικοκυραίους να πάρουν και μια φάκα γιατί με τις ευχές ούτε κι αυτός ήταν σίγουρος για το αποτέλεσμα.

Δεν θα επεκταθώ στα πρόσφατα γεγονότα με τα ασύδοτα τρωκτικά γιατί δεν έχει καμιά σημασία, αλλά από σήμερα αποφάσισα να προμηθευτώ μια τεράστια καινούργια φάκα και όχι σαν αυτές τις σκουριασμένες της φωτογραφίας και να την ανοίγω παντού δίπλα μου: Στα τρόλει όταν κινούμαι στην Αθήνα, στα καφενεία της πόλης που κάθομαι, στο κατάστρωμα των πλοίων, στα πάρκινγ που δεν έχουν φύλακα, στο γραφείο μου, παντού γιατί δεν έχω πλέον εμπιστοσύνη σε τίποτα που κινείται δίπλα μου και ορκίζομαι στο πλήκτρο που γράφω, αλλοίμονο στον πρώτο ποντικό που θα πέσει στα χέρια μου…