ΤΟ «ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ» ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ 200 ΤΕΥΧΗ

 

Από το μακρινό 1989 που ο ηπειρώτης Βαγγέλης Σπύρου, ένας πείσμων άνθρωπος της προκοπής και με πρωτοποριακά οράματα για την πρόοδο της κοινωνίας έβγαλε το πρώτο τεύχος του «Ασφαλιστικού ΝΑΙ» πέρασαν 34 χρόνια. Μια γενιά όπως την λογαριάζουν οι ληξίαρχοι και στη ζωή μας άλλαξαν πολλά αλλά σε όλη αυτή την πορεία, για τον Βαγγέλη ένα ήταν πάντα το ζητούμενο: Η ασφάλεια σε κάθε έκφραση της ζωής μας και η σπουδαιότητα και η αναγκαιότητα της ασφάλισης για την ομαλή λειτουργία κάθε νοικοκυριού, επιχείρησης και σε πολλές περιπτώσεις και του κράτους. Μέσα στις 30.000 σελίδες του περιοδικού καταγράφεται η κίνηση του κλάδου των ασφαλειών και το πολύτιμο σώμα αποτελεί ένα μοναδικό αρχείο για την μελέτη της πορείας και της εξέλιξη αυτού του χώρου. Ο Βαγγέλης Σπύρου το άρχισε και τη σκυτάλη του «ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΝΑΙ» καθώς και άλλων έντυπων και ηλεκτρονικών σχετικών εκδόσεων πήρε ο γιός του Κωστής Σπύρου ο οποίος μαζί με μια ομάδα άξιων συνεργατών θα το οδηγήσει στο μέλλον.

ΑΘΗΝΑ, 14032023

https://www.nextdeal.gr/asfalistikes-eidiseis/idiotiki-asfalisi/132065/giortazontas-ta-200-teyhi-toy-asfalistikoy-periodikoy

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΣΩΝΟ

 

Αποχαιρετούμε σήμερα το μεσημέρι για το μεγάλο ταξίδι στους ουρανούς της μικρής μας πατρίδας τον Πάνο Τσώνο (1944 – 2023), έναν από τους τελευταίους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς που τίμησε με το παραπάνω τον Άγιο Γεώργιο με την προκοπή του και την διαρκή παρουσία του στα μικρά και τα μεγάλα που έζησε ο τόπος μας.

 Ο Πάνος εκπροσωπούσε την υπέροχη εκείνη γενιά που ναι μεν έζησε την παιδική της ηλικία στα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του 1940 – 1950 αλλά δεν συμμετείχε ενεργά σε καμιά πράξη που να τον βαραίνει κατόπιν, ανεξάρτητα από πια πλευρά ήταν ο καθένας. Αυτή η γενιά ήταν νεολαία της δεκαετίας του ’50 για τον Άγιο Γεώργιο Τυμφρηστού που δημιούργησε το θαύμα που ζήσαμε όλοι τα χρόνια που ακολούθησαν. Τι να πω για όλους εκείνους τους συγχωριανούς, άντρες και γυναίκες που αγωνίστηκαν ο καθένας σε ότι δουλειά έκανε και έκαναν για εκείνα τα χρόνια το χωριό πρότυπο. Τι να πρωτοαναφέρω; Την εμπορική κίνηση στα μαγαζιά του που δεν σταματούσε ποτέ, τα εστιατόρια και τα καφενεία γεμάτα κόσμο, το Γυμνάσιο με τα εκατοντάδες παιδιά, την Αγροτολέσχη που κοσμούσε το χωριό, τον Κινηματογράφο, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό, την ποδοσφαιρική ομάδα «Κεραυνός», τα σιδεράδικα, τον μύλο, το εύφορο Νεοχωράκι, την Ζιώψη…  

 Όλα αυτά και πολλά άλλα ήταν δημιουργήματα αυτής της γενιάς και ο Πάνος ένας άνθρωπος που όλη του την ζωή την αφιέρωσε στο χωριό και το πασίγνωστο κρεοπωλείο – ταβέρνα – ψησταριά «Τσώνος» που είχε ξεκινήσει ο παππούς του Παναγιώτης, συνέχισε ο πατέρας του Γιώργος και στις μέρες του γνώρισε μεγάλες δόξες. Υποδειγματικός επαγγελματίας ο Πάνος όχι μόνο διατήρησε το μαγαζί αλλά και το μεγάλωσε σε χώρο και σε δραστηριότητες. Έτσι έκανε γνωστά και τα λουκάνικα «Τσώνος» ενώ ποτέ δεν έριξε την ποιότητα των προσφερόμενων κρεάτων τα οποία πάντα φρόντιζε να προέρχονται από την περιοχή πράγμα που εκτιμούσαν πολύ οι ντόπιοι κτηνοτρόφοι. Ο Πάνος έκανε το μαγαζί στέκι για όλη την περιοχή και σταθμό για όσους πήγαιναν ή έρχονταν από την Ευρυτανία και έτσι το λειτουργεί τα τελευταία χρόνια που αποσύρθηκε, ο γιός του Γιώργος.

 Ο Πάνος παρέδωσε πριν από λίγα χρόνια την σκυτάλη στον γιό του Γιώργο και χθες μας άφησε να τον θυμόμαστε και να νοσταλγούμε τα χρόνια που αυτός και η γενιά του είχαν κάνει τον Άγιο Γεώργιο το πιο ονομαστό χωριό της Δυτικής Φθιώτιδας. Και ευχόμαστε στο μέλλον, μια άλλη γενιά να αναστήσει τον τόπο.

 Αντίο Πάνο. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ..

ΑΘΗΝΑ, 0402023

Η ΠΙΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΦΡΑΓΚΙΣΤΑΣ

 

Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Ανατολικής Φραγκίστας «Οι Δώδεκα Απόστολοι» που έγινε πριν από λίγες ημέρες και οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Συμβουλίου υπήρξε και η αφορμή για την πρώτη, μετά τους περιορισμούς λόγω της επιδημίας  συνάντηση των συγχωριανών του σπουδαίου χωριού της κεντρικής Ευρυτανίας.

 

Έτσι, στην φιλόξενη καφετερία του ξενοδοχείου «Πάρνων» αντάμωσαν πολλοί Ανατολικοφραγκιστιανοί και φίλοι του χωριού. Την πίτα ευλόγησε ο πάπα Γιάννης Λάμπου και ο τυχερός ήταν ο Βασίλης Μπόνιας. Τυχεροί στην περίπτωση θα μπορούσαν να θεωρηθούν και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου οι οποίοι επανεκλέχθηκαν καθώς και οι νέοι οι οποίοι μαζί με τους παλιούς θα εκλέξουν σύντομα το νέο Προεδρείο.  Παρών στην κοπή της πίτας έδωσε ο Δήμαρχος Καρπενησίου Νίκος Σουλιώτης, η καταγωγή του οποίου είναι από την Ανατολική Φραγκίστα. Είχε προσκληθεί και δήμαρχος Αγράφων Αλέξης Καρδαμπίκης αλλά την ίδια ώρα έκοβε πίτα η Γρανίτσα οπότε η απουσία του ήταν δικαιολογημένη.

 Ο Σύλλογος της Ανατολικής Φραγκίστας «Οι Δώδεκα Απόστολοι» ιδρύθηκε το 1981 και στα χρόνια που πέρασαν επέδειξε σημαντικό έργο καθώς πέρα από τα συνηθισμένα που απασχολούν όλα τα χωριά, η Ανατολική Φραγκίστα  εκτός από τα ιστορικά μνημεία και ναούς που διαθέτει είναι το χωριό καταγωγής επιφανών ανδρών : Του αείμνηστου Έλληνα Πρωθυπουργού Γεωργίου Καφαντάρη  προς τιμήν του οποίου είχε ιδρυθεί το  «Πνευματικό Κέντρο Γεώργιος Καφαντάρης», του σπουδαίου λογοτέχνη Δημητρίου Παπαδόπουλου, ή «Τυμφρηστού» (1870-1930), του ευεργέτη της Ανατολικής Αθανάσιου Παπαδόπουλου αλλά και Του κλεφταρματολού και ηρωϊκού οπλαρχηγού Γιάννη Φραγκίστα (1764-1861).

Αναφερόμενος στο έργο της προηγούμενης περιόδου ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Κουτσιούμπας είπε ότι αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση που ο σύλλογος σε συνεργασία με το Δήμο Αγράφων διαμεσολάβησε και πρωτοστάτησε στη παρουσίαση 2021 και το 2022 δυο σημαντικών βιβλίων. Αρχικά το 2021 με πρωτοβουλία του Κώστα Μπουμπουρή τον οποίο ευχαριστώ πάρα πολύ  για την έκδοση του βιβλίου,  «Ο Κλεφταρματολός Γιάννης Φραγκίστας - πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη-Καραϊσκάκη». Η έκδοση   του βιβλίου   στηρίχθηκε από τον εκδοτικό οίκο του «Μπατσιούλα» διαφορετικά δεν θα είχε εκδοθεί. Το εν λόγω βιβλίο παρουσιάστηκε στην πλατεία Ανατολικής Φραγκίστας στις 16-8-2021 με παρουσία πολλών επισήμων. Ακολούθησε η θεατρική παράσταση του έργου «Πατρίδα» που ο θίασος σημειωτέον προσήλθε αφιλοκερδώς χάρη της σχέσης που διατηρεί με τον συγγραφέα Κώστα Μπουμπουρή.

 Επίσης ανέφερε ότι στις 19-8-2022 με πρωτοβουλία του πατέρα Ευάγγελου Φεγγούλη  τον οποίο ευχαρίστησε ιδιαίτερα  καθώς  και του Κώστα Μπουμπουρή έγινε παρουσίαση τριών βιβλίων α) Τα ΑΓΡΑΦΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, του πατρός Ευάγγελου Φεγγούλη. β) Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΠΛΑΣ του Κώστα Μπουμπουρή και γ) Ανατύπωση ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ του αείμνηστου Σεραφείμ Τσιτσά από την Ένωση Αγραφιώτικων χωριών.

 

Στην εκδήλωση αυτή ιδιαίτερη στιγμή ήταν η απονομή τιμητικών βραβείων   στους απογόνους των οπλαρχηγών Πανουργιά και Δράκο, Κώστα και Ευάγγελο Πανουργιά και Δημήτρη Δράκο καθώς και στον Κώστα Κωστόπουλο που επί πολλά χρόνια πρωτοστάτησε για το ίδρυμα Καφαντάρη. Ο Πρόεδρος επίσης έκανε ιδιαίτερη δε αναφορά στο Δήμο Αγράφων για την  συνδρομή του στις   εκδηλώσεις αυτές.

Στις εκδηλώσεις αυτές ανέφερε επίσης ότι προσκλήθηκε και ο επιχειρηματίας - εφοπλιστής Νικόλαος Φραγκίστας απόγονος του οπλαρχηγού Γιαννάκη Φραγκίστα  αλλά δεν κατάφερε να παρευρεθεί. Προσωπικά τον επισκέφθηκε μετά το Πάσχα του 2022 στα γραφεία της εταιρείας στην Κηφισιά και δήλωσε ότι επιθυμεί πολύ να επισκεφθεί το χωριό. Του απεστάλη πρόσκληση και για την εκδήλωση αλλά για λόγους υγείας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί αλλά δήλωσε ότι στο μέλλον θα πραγματοποιήσει κάποια επίσκεψη.

 

Ένα από τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει το νέο Δ. Σ. του Συλλόγου είναι η προστασία, διάσωση και ανάδειξη του παλιού τοξωτού γεφυριού στη θέση Παλιόμυλος, πράγμα για το οποίο έχει ενημερωθεί και γνωρίζει ο Δήμαρχος Αγράφων Αλέξης Καρδαμπίκης. Φροντίδα επίσης χρειάζονται τα ωραία πλυσταριά της Ανατολικής Φραγκίστας που εκτός χρήσης φυσικά διατηρούνται ακέραια και στολίζουν το χωριό. Ήδη στο πλυσταριό Ξυνή έχουν γίνει κάποιες εργασίες με δαπάνες ιδιωτών αλλά υπολείπονται πολλά ακόμη ώστε να ολοκληρωθεί η ανακαίνισή του.

 

Το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου αποτελούν οι, Κώστας Κουτσιούμπας, Νίκος Τσαγκαράκης, Μαρία Παπαδοπούλου, Παύλος Κόκοτος, Βασίλης Κωστόπουλος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Δημήτρης Μήτσου, Ηλίας Ζορμπάς, Σπύρος Καψάλης και Δημήτρης Πασχάλης.

ΑΘΗΝΑ, 31012023

ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Ανέκαθεν η Ομόνοια αποτελούσε την πιο ζωντανή πλατεία της Αθήνας. Με λαϊκό χαρακτήρα, λειτούργησε όλο σχεδόν τον 20ο αιώνα ως το χωνευτήρι των επαρχιωτών από κάθε γωνιά της Ελλάδας που έρχονταν στην Αθήνα, άλλος για επίσκεψη κι άλλος για καλύτερη τύχη. Από εκεί άρχιζε η νέα τους ζωή στην πρωτεύουσα, πράγμα που συνεχίζει να γίνεται και σήμερα με πρωταγωνιστές όμως αυτή τη φορά τους μετανάστες και εσχάτως τους τουρίστες που γεμίζουν τα ξενοδοχεία που φυτρώνουν το ένα μετά το άλλο δίπλα της και οι οποίοι, θέλουν δεν θέλουν, γνωρίζουν και την νεότερη ιστορία της πόλης μας. 

 Αντίθετος πόλος της Ομόνοιας το Σύνταγμα, θεωρείται πιο αστικό, πιο αυστηρό καθώς βρίσκεται μπροστά στη Βουλή και κοντά σε διάφορα υπουργεία, πρεσβείες και τουριστικό καθώς τα πιο εμβληματικά κτίριά του είναι τα μεγάλα, πολυτελή ξενοδοχεία. Η γειτνίασή του δε με την Πλάκα, την Ακρόπολη και τους πέριξ αυτής αρχαιολογικούς χώρους δίνουν μια άλλη αίσθηση στην περιοχή και στο Σύνταγμα ο καθωσπρεπισμός είναι αυτονόητος. Στην Ομόνοια δεν υπήρχαν ποτέ τέτοια πράγματα. Ο καθένας ήταν αυτός που ήταν και οι ιδιαιτερότητές του ήταν αποδεκτές σε εντυπωσιακό βαθμό ενώ για κάθε τι υπήρχε ή δημιουργούνταν ο ανάλογος χώρος που στέγαζε τον συλλογικό λόγο τους, πρακτικά ή μεταφορικά. Έτσι γύρω από την Ομόνοια λειτούργησαν καφενεία για τους εσωτερικούς μετανάστες των μεταπολεμικών δεκαετιών, γραφεία πατριδοτοπικών συλλόγων, καταστήματα και γραφεία που η πελατεία τους ήταν ο κόσμος που έρχονταν απ’ όλη την Ελλάδα ή κατοικούσε στις κοντινές γειτονιές και είχε την Ομόνοια για αναφορά. Από τα στοιχεία που βοήθησαν πολύ την ανάπτυξη της Ομόνοιας ήταν ότι βρίσκονταν κοντά στο Σταθμό Λαρίσης και φυσικά, από τα έγκατά της περνούσε ο Ηλεκτρικός, που έφερνε και πήγαινε κόσμο από τον Πειραιά ως την Κηφισιά ενώ ο υπόγειος χώρος κάτω από την πλατεία ήταν γεμάτη καταστήματα. Ακόμη η λειτουργία των Δικαστηρίων στα πέριξ τετράγωνα ήταν ένας λόγος που όλα τα κτίρια ήταν γεμάτα γραφεία δικηγόρων και συναφών με την Δικαιοσύνη επαγγελμάτων. 

 Ασφαλώς, οι χρυσές δεκαετίες της Ομόνοιας ήταν οι πρώτες μεταπολεμικές και ο μαρασμός της άρχισε να φαίνεται όταν άρχισαν να φεύγουν, μετά την δεκαετία του ‘80 οι κάτοικοι της για άλλες γειτονιές μακριά από το κέντρο της πόλης καθώς και τα γραφεία σε άλλες περιοχές. Τότε άρχισαν να μειώνεται η κίνησή, να ρημάζουν πολλά κτίρια και να αλλάζει η σύνθεση του κόσμου που δραστηριοποιείται γύρω της. Μετανάστες πάλι, από τα Βαλκάνια και τις ανατολικές χώρες πρώτα, από την Μέση Ανατολή και των Αφρική, ακόμα και από την Κίνα έκαναν την Ομόνοια σημείο αναφοράς και από τότε που φτιάχτηκε και το καινούργιο σιντριβάνι εκεί βγάζουν φωτογραφίες που στέλνουν στους δικούς τους στις χώρες τους. Με λίγα λόγια η Ομόνοια λειτουργεί πάλι ως το χωνευτήρι όχι των επαρχιωτών από την Ελλάδα αλλά των μεταναστών απ’ όλο τον κόσμο και τούτο φαίνεται από τις ποικίλες, νόμιμες ή παράνομες δραστηριότητες που έχουν γύρω απ’ αυτή. Η μετατροπή δε πολλών εγκαταλελειμμένων κτιρίων σε ξενοδοχεία και η ανακαίνιση κάποιων έχει σαν αποτέλεσμα να είναι γεμάτη τουρίστες και να μπλέκονται με το πολύχρωμο ανθρωπομάνι της. 

 Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να δούμε χθες το μεσημέρι κάτι που έπαψε εδώ και χρόνια να γίνεται σε πλατείες σαν την Ομόνοια. Μόνο σε κάποιες πλατείες στα προάστεια βλέπουμε να γίνεται ο γύρος εν πομπή και μέσω δυνατών κορναρισμάτων στολισμένου αυτοκινήτου νεονύμφων. Και δεν έγινε μια φορά, αλλά τέσσερις γιατί ως φαίνεται το ζευγάρι ήθελε να δείξει με αυτό τον τρόπο την ευτυχία του. Και σίγουρα δεν ήθελε να το δουν οι αυτοί που ήταν αραχτοί στα καφενεία και στο συντριβάνι και οι τουρίστες, αλλά κάποιοι που στην πλατεία τους η παρουσία μετράει… Μετά από τέσσερις γύρους στην πλατεία του αυτοκινήτου των νεονύμφων και της πομπής που ακολουθούσε φαντάζομαι πως έγινε αντιληπτό απ’ όλους, ενδιαφερόμενους ή όχι και πολλές ευχές να συνόδεψαν το ζευγάρι στη κοινή τους ζωή.

NEXTDEAL, 23012023

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Ένα μεγάλο και θερμό ευχαριστώ σε όλες κι όλους για τις ευχές που στείλατε χθες για τα γενέθλιά μου. Το φως από τα τρία κεράκια που σβήσαμε χθες συμβόλιζε τις τρεις περιόδους που κατάφερα να ζήσω μέχρι σήμερα. Να είμαστε καλά να σβήσουμε κι αυτό της τέταρτης.

ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΝΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…

… Φωτιά λέει η γνωστή παροιμία αλλά χωρίς να τρίψει κάποιος άνθρωπος ένα σπίρτο ή να πατήσει τον αναπτήρα, δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβει καπνός από την καμινάδα, πράγμα που αυτομάτως σημαίνει πως αυτό το σπίτι κατοικείται ακόμη...

... Ανέκαθεν έτσι είχαν τα πράγματα με τον καπνό στα χωριά και την ύπαιθρο και κανένας δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος εκτός και αν η ημέρα ήταν τυλιγμένη στην ομίχλη. Όπως και να έχει όμως το πράγμα, ο «άνω θρώσκων» καπνός, για να θυμηθούμε και τον μακρινό μας πρόγονο, τον ταξιδευτή Οδυσσέα και την επιστροφή του στην Ιθάκη, κοντεύει να εκλείψει ή έχει περιοριστεί δραματικά στους περισσότερους οικισμούς και χωριά της ελληνικής επικράτειας, λόγω της πληθυσμιακής αποψίλωσης που έχει επέλθει τα τελευταία χρόνια. Έτσι, όποιος επιχειρήσει, τούτη την ιδιότροπη εποχή να «επιστρέψει» στην πατρώα γη, να μην περιμένει να δει πολλά τζάκια να καπνίζουν και όσα καπνίζουν ζεσταίνουν τους τελευταίους ακρίτες της ορεινής Ελλάδας οι οποίοι ολοένα και λιγοστεύουν καθώς η γενιά τους, σβήνει σιγά - σιγά και αφήνει τα παραγώνια από τα παλιά σπίτια παγωμένα.

(Η φωτογραφία, από τη Νεράιδα (Σπινάσα) Καρδίτσας τέτοιες ημέρες το 2013, μετά τη δυνατή βροχή που σαν σταμάτησε, φάνηκε να ανεβαίνει στα σύννεφα και ο καπνός από τα λίγα τζάκια που είναι ακόμη αναμμένα σε αυτό το χωριό με τους λίγους ανθρώπους).

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 28112022

ΤΑ ΚΟΥΡΚΟΥΒΕΛΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

 

Σβήνει σιγά – σιγά ο φετινός Νοέμβριος και το φθινόπωρο αφού πλημμύρισε την ελληνική ύπαιθρο με όλα τα χρώματά του γέρνει κι αυτό προς το τέλος του. Αργοπορημένο κάπως και με ιδιαίτερα ζεστό καιρό παραδίδει τις επόμενες ημέρες τη σκυτάλη των εποχών στο χειμώνα που με τα κρύα του πάντα τρομάζει τους αδύναμους στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Έτσι γίνεται κάθε χρόνο, οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη και η ζωή αναλόγως προσαρμόζεται στις συνθήκες που επικρατούν. Ένα ζεστό φθινόπωρο όπως το φετινό μπορεί να δημιούργησε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την κλιματική αλλαγή όπως υποστηρίζουν αρκετοί παρατηρείται σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά κάτι τέτοιο όπως λένε άλλοι έχει ξανασυμβεί χωρίς αξιοπρόσεκτες συνέπειες στην εξέλιξη των πραγμάτων.

Οι αλλαγές των εποχών είναι αισθητές παντού αλλά εκεί που διακρίνονται καλύτερα είναι το ύπαιθρο όπου ένα πλήθος στοιχείων της φύσης δημιουργούν με απίθανους συνδυασμούς ένα υπέροχο σκηνικό και κάνουν τον άνθρωπο να υποκλίνεται στο μεγαλείο του κόσμου που μέσα του ζει. Μπροστά στα μάτια του εκτυλίσσονται σκηνές που κανείς δεν έχει μεσολαβήσει να γίνουν και το δέος που προκαλούν τον υποχρεώνει να αναλογιστεί τι μπορεί να κάνει ώστε να μην σταματήσει ο κύκλος τους με δική του υπαιτιότητα.

Τα λέω αυτά βλέποντας τις υπέροχες φωτογραφίες που έβγαλε προχθές ο έμπειρος συνάδελφος και φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος στη λίμνη Τριχωνίδα με ένα σμήνος από αποδημητικά πουλιά (κουρκουβέλια τα λένε εκεί) τα οποία κινούνταν σαν σύννεφο πάνω από την περιοχή και ο στόχος τους όπως φαίνεται ήταν οι ελιές. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό, όπως κανείς δεν θυμάται πότε άρχισαν οι ετήσιες μεταναστεύσεις των πουλιών από την ήπειρο της γης στην άλλη, έτσι και κανείς δεν θυμάται πότε άρχισαν να κάνουν στάση στην Τριχωνίδα και να παίρνουν κι αυτά το μερίδιό τους από τον πλούτο της λίμνης και τους καρπούς των δέντρων που ευδοκιμούν στην περιοχή. Το γεγονός ασφαλώς και δεν ενθουσιάζει τους ελαιοπαραγωγούς αλλά μπροστά στη δυναμική του φαινομένου, υποχωρούν και πιστεύω πως εύχονται να μην πάψει γιατί τότε, όντως κάτι θα συμβαίνει…

Τι μπορεί να συμβεί και να σταματήσουν τα πουλιά, τα κουρκουβέλια ή όποια άλλα να μην κάνουν στάση στη λίμνη; Πολλά και τα πιο ανησυχητικά είναι η καταστροφή των βιοτόπων τους είτε αυτοί βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο, είτε στις υπερβόρειες χώρες, πράγμα που επισημαίνεται συχνά. Οι καταστροφές των βιοτόπων τους γίνονται από την εξάπλωση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, όπως η αποξήρανση για την απόκτηση γης για την γεωργία και την οικοπεδοποίηση, η ρύπανση από τις πόλεις και τη βιομηχανία και άλλα πολλά που περιορίζουν μέχρι αφανισμού των άλλων πλασμάτων στον κόσμο μας.

Στην Ελλάδα έχουν καταστραφεί δεκάδες τέτοιοι πολύτιμοι για την λειτουργία του κόσμου βιότοποι. Βιότοποι σε λίμνες, εκβολές ποταμών, έλη έχουν γίνει χωράφια και συνοικίες πόλεων με αποτέλεσμα τα αποδημητικά πουλιά να μην μπορούν να σταθούν να ξεκουραστούν και να βρουν και τροφή. Ευτυχώς όμως κάποιες περιοχές, όπως η λίμνη Τριχωνίδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση κι έτσι αποτελεί ένα σταθμό για τα πουλιά τα οποία με τον τρόπο τους και το πέταγμά τους δημιουργούν μοναδικές στιγμές, σαν αυτές που «έπιασε» ο Γιάννης και τις βλέπουμε κι όσοι δεν είχαμε αυτή την τύχη… 

nextdeal/22112022