Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ…


Με τον Ανδρέα Ρουμελιώτη στην Καστοριά


Πριν με κυλήσει ο καιρός προς την άνοιξη και πυκνώσουν οι υποχρεώσεις της δουλειάς, λέω να αρχίσω από σήμερα να δημοσιεύω και διάφορα κείμενα που θα συνοδεύουν κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα στο μεγάλο χειμωνιάτικο ταξίδι που έκανα που στα χωριά της ελληνοαλβανικής μεθορίου, δηλαδή τα ονομαστά Μαστοροχώρια της Κόνιτσας και κάποιες περιοχές της Καστοριάς καθώς και την ίδια την πόλη της Καστοριάς και την παγωμένη λίμνη η οποία μας έδειξε ένα ιδιαίτερο πρόσωπο που απολαμβάνουν κάθε χειμώνα μόνο οι Καστοριανοί.

Πριν αρχίσουμε λοιπόν την περιπλάνηση μέσα από κείμενα και φωτογραφίες σε αυτά τα ωραία μέρη της Ελλάδας, πρέπει να σας πω ότι ένα τέτοιο ταξίδι θέλει πρωτίστως καλή παρέα και αρχίζω με την Ελένη Παπαδοπούλου, της οποίας η ιδιότητά της ως αρχιτέκτων – περιβαλλοντολόγος φάνηκε πολύτιμη όπως και οι γνώσεις της πάνω σε πολλά πράγματα που απαιτούσε η έρευνα τόσο στο φυσικό περιβάλλον καθώς και για την επικοινωνία της με τους ανθρώπους που συναντήσαμε και μιλήσαμε πάνω στα θέματα που θέλαμε.


Με την Ελένη Παπαδοπούλου στο Επταχώρι


Πέρα απ’ αυτό όμως το ταξίδι είχε και τις εκπλήξεις του καθώς σε μέρη που δεν περίμενα συναντήσαμε ανθρώπους που ούτε καν φανταζόμουν πως θα τους εύρισκα μπροστά μου και ένας απ’ αυτούς ήταν ο συνάδελφος Ανδρέας Ρουμελιώτης, γνωστός ως «Ράδιο Ε» ο οποίος βρέθηκε στην Καστοριά για να απολαύσει τα Ραγκουτσάρια και έφαγε κι αυτός, όπως κάθε άμαθος εξάλλου, το κρύο της αρκούδας που επικρατούσε αυτές τις μέρες εκεί. Το επόμενο βράδυ, ανάμεσα στους μασκαρεμένους που γλεντούσαν στον κεντρικό δρόμο της Καστοριάς, έπεσα πάνω στον καλό φίλο από τα παλιά χρόνια Νίκο Σελλά και την παρέα του ενώ δεν πρέπει να ξεχάσω πως εντελώς απρόοπτα συνάντησα και πολλούς φίλους από την μεγάλη παρέα του Facebook, με πρώτο και καλύτερο τον Αλέξη Σαββόπουλο από τον οποίο έμαθα πολλά πράγματα που δεν γνώριζα γύρω από τα Ρακουτσάρια.

Αναφέρω σήμερα μόνο την Ελένη, τον Ανδρέα, το Νίκο και τον Αλέξη και σιγά – σιγά και ανάλογα με τα κείμενα και φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες, θα σας παρουσιάσω και τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες, τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και τους φίλους που συνάντησα σε αυτό το ωραίο ταξίδι, ταξίδι το οποίο εύχομαι να το κάνετε όλοι σας κάποια στιγμή, οποιαδήποτε του χρόνου με την βεβαίωση ότι θα περάστε πολύ όμορφα και θα το επαναλάβετε πολλές φορές μέχρι να γνωρίσετε κάθε σπιθαμή του τόπου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου