ΜΙΑ «ΑΥΛΗ» ΔΕΝ ΧΩΡΕΣΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΑ…

Στην κοπή της πίτας, ο Πρόεδρος Στέφανος Σιαλμάς και μαζί του η Βάσω Χαλαστάνη, ταμίας του Συλλογου, ο Ανδρέας Χύτης γραμματέας και τα μέλη του ΔΣ Λάμπρος Χρυσαφογιώργος, Ηλίας Λιάσκος και Γιώργος Μάνδαλος.

 

H Πρασιά, (πρώην Ζελενίτσα), είναι ένα μεγάλο χωριό της Ευρυτανίας, στα σύνορα με το νομό Καρδίτσας που περισσότερο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως χωριό της Αργιθέας παρά του Απεράντιου και τούτο εύκολα διακρίνεται από τον χαρακτήρα των ανθρώπων της και φυσικά τον ιδιαίτερο πολιτισμό που ανέπτυξαν κάποτε και λίγα στοιχεία του παραμένουν ζωντανά και εμφανή ως τα σήμερα, ιδιαίτερα στη μουσική και στα πανηγύρια.

Για όποιον δεν πιστεύει, να το αδιαχώρητο στην αίθουσα της «Αυλής»…

Η Πρασιά επίσης είναι ένας τόπος, ιδιαίτερα πολυσχιδής και εκτεταμένος και με πολλούς συνοικισμούς, στην οποία μέλλει να ασχοληθώ συστηματικά πολλές μέρες της χρονιάς που μας έρχεται να συγκεντρώσω κάποιο υλικό που μπορεί να μας οδηγήσει ίσως και σε μια έκδοση. Για τούτο προσβλέπω πολύ στη βοήθεια των φίλων από την Πρασιά, φίλοι με τους οποίους πήγαμε χθες μαζί στο χορό του Πολιτιστικού Συλλόγους Πρασιάς «Το Κυπαρίσσι» σε μια ταβέρνα στο Παλαιό Φάληρο και στην οποία φυσικά και δεν θα ξαναπατήσουμε.

Η Κατερίνα Γιαννούλη αριστερά και στο χορό, μπροστά ο "θείος" Μένιος Παπαδημητρίου, ο Βασίλης Παπαδιάς και η Γιάννα Παπαδιά.

Η πρόσκληση για να πάω στο χορό ήταν από τον Δημήτρη Παπαδιά και τη Γιάννα Παπαδιά και πήγαμε μαζί με τον φίλο Μενέλαο Παπαδημητρίου από το Ανθηρό Αργιθέας και τη γυναίκα του Εύη και στο τραπέζι καθίσαμε με τον αδερφό του Δημήτρη Βασίλη, τον Ανέστη Νάκο, τον Κώστα Γούλα και την Αγγέλα Γιαννούλη με δυο φίλες της με καταγωγή κι αυτές από την Ευρυτανία.

Το φλουρί έπεσε στην Άννα Κουτέρη. Δίπλα της η Αρετή Πότσιου, κόρη του αείμνηστου μουσικού Γιώργου Πότσιου (Ζιαβλάνη).

Αναφέρω αμέσως για το τραπέζι γιατί όντως αποτελεί είδηση το ότι χθες στην ταβέρνα «Η Αυλή» κάπου στο Παλαιό Φάληρο, ιδρώσαμε να χωρέσουμε κι εμείς που πήγαμε για το χορό και ένα – δυο μεγάλα τραπέζια που γιόρταζαν γενέθλια μικρών παιδιών. Τούτο οφείλεται αφενός στην κακή συνεννόηση μεν του προεδρείου με τον μαγαζάτορα που σημειωτέον είναι και συμπατριώτης από το Λιθοχώρι αλλά και στην απερισκεψία, την απληστία και την αδιαφορία αυτού που ήθελε να χωρέσει τα πάντα σε μια μικρή αίθουσα. Αποτέλεσμα ήταν να φύγουν από το χορό παραπάνω από 30 άτομα και να δυσαρεστηθούν όλοι από το στριμωξίδι που προκάλεσε η αδυναμία του να αντιμετωπίσει το ζήτημα.

Τι κοιτάνε όλοι μαζί; Τίποτα περιμένουν να ξυπνήσει η μικροφωνική να παίξει η ορχήστρα και κάνουν τάματα στους θεούς της Αργιθέας.

Το γεγονός πέρα από το μπέρδεμα που έφερε σε όλους μας και την καθυστέρηση περίπου τριών ωρών να αρχίσει το πρόγραμμα, δείχνει και κάτι άλλο ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, Στέφανος Σιαλμάς είχε υπολογίσει πως, για ευνόητους λόγους, δεν θα ξεπερνούσαν τους 50 αυτοί που θα έρχονταν στο χορό αλλά να που διαψεύστηκε καθώς αυτοί που κατάφεραν να κάτσουν κι εκείνοι που έφυγαν αριθμούσαν όλοι μαζί τους 150.

Εξαιρετικοί μουσικοί οι Λιασκαίοι διασκέδασαν όμορφα τον κόσμο που χάρηκε χορό και ωραίο παραδοσιακό τραγούδι.

Γιατί έγινε αυτό; Η μια εξήγηση είναι ότι ήρθαν για την ορχήστρα (Λιάσκος Παναγιώτης βιολί, Λιάσκος Γιάννης τραγούδι και λαγούτο ο Αντώνης Φελέκης) η οποία όντως μπορεί να παίξει πολύ καλά τα τραγούδια που ακούνε οι Πρασιώτες αλλά και για να ξεπεράσουν την προπαγάνδα της μιζέριας που κυριαρχεί σε κάθε συζήτηση και επικοινωνία στη ζωή μας. Το κόστος της συμμετοχής ήταν δεκαπέντε ευρώ και ο Σύλλογος δεν έκανε λαχειοφόρο, γεγονός που λειτούργησε ανακουφιστικά για πολλούς από τους συμμετέχοντες που μπόρεσαν να συνδυάσουν την επικοινωνία με τους συγχωριανούς τους, την κυριακάτικη έξοδο σε ταβέρνα και φυσικά την διασκέδαση από την ορχήστρα που ήταν δωρεάν.

Δεν είχαμε όλοι μαντηλάκια, είχαμε όμως κόκκινα κασκόλ (Ο Δημήτρης και ο Κώστας Γούλας) αλλά δεν έκαναν για το χορό κι έτσι επιστρατεύτηκαν τα τραπεζομάντηλα…

Αφού λοιπόν ξεπεράστηκε το ζητηματάκι με την αίθουσα και αφ’ ότου έφυγαν οι παρέες που γιόρταζαν τα γενέθλια κάποιων βλαστών τους και μετά από αγωνιώδη προσπάθεια να λειτουργήσει η μικροφωνική του καταστήματος, άναψε το γλέντι και ο χορός. Η Λιασκαίοι αποδείχθηκαν εξαιρετικοί και είναι κατά τη γνώμη μου, οι συνεχιστές της μουσικής και του τραγουδιού των μεγάλων της περιοχής Γιώργου Λέκκου από τα Βραγγιανά Αργιθέας και Γιώργου Πότσιου (Ζιαβλάνη) από την Πρασιά. Ο ήχος τους θύμιζε γιορτή στην Πρασιά και το ευχαριστήθηκαν όλοι μέχρι αργά το απόγευμα που χόρευαν ασταμάτητα και φεύγοντας έδωσαν την υπόσχεση του χρόνου να βρουν ένα αλώνι γιατί η «Αυλή» δεν τους χωρούσε…

Ήθελα δεν ήθελα, έσυρα κι εγώ το χορό λίγα λεπτά και μου άρεσε. Χώρια δε πως πρέπει να αρχίσω να κουνάω τα πόδια μου γιατί από την Παρασκευή αρχίζω εντατικά μαθήματα…

Ο "θείος" Μένιος, που στο μεταξύ έγινε καλά, είχε την τιμητική του και στο χορό τον συνόδευσαν όλοι οι καλοί χορευτές της Πρασιάς, με πρώτο τον Βασίλη Παπαδιά (κάτω).

Δεν μένει λοιπόν να ευχηθούμε και του χρόνου καλύτερα και σε μεγαλύτερη αίθουσα αλλά ως τότε σίγουρα θα το διασκεδάσουμε κάποια μέρα το καλοκαίρι κάτω από τα πλατάνια και τις κορφές της Ζελενίτσας.