Σας είχα υποσχεθεί πως σιγά – σιγά θα ανέβαζα διάφορες φωτογραφίες από το μεγάλο μου ταξίδι στα χωριά του Γράμμου τις ημέρες των εορτών. Τώρα που απέκτησα πάλι σταθερή βάση στα Εξάρχεια και δίκτυο βεβαίως, αρχίζω με κάποιες που δηλώνουν έναν άγνωστο για πολλούς τόπο, ειδικά κατά την περίοδο του χειμώνα που όπως και να έχει, είναι δύσκολο να περπατηθεί λόγω του χιονιού και του πάγου αλλά το κυριότερο είναι ότι τα περισσότερα χωριά είναι σχεδόν άδεια από ανθρώπους και είναι απίθανο ακόμα και τζάκι να καπνίζει.
Τούτο βέβαια δεν ακυρώνει την δύναμη του Γράμμου και δεν μειώνει καθόλου το μεγαλείο της φύσης του η οποία πάντα προκαλεί όποιον θέλει να τη γνωρίσει και να του φανερώσει τις ομορφιές από κάθε σημείο της. Το ζήτημα λέω είναι πως τις προσλαμβάνει κάποιος και το βεβαίως βλέπει πίσω από την ερημία ή την σιωπή του χιονισμένου τοπίου ή τα σημάδια που φανερώνονται ανάλογα με τις εκάστοτε κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν.
Όπως για παράδειγμα με την συμβολή του φοβερού ποταμού Πριστίλιαπη που μαζεύει νερά από τη λεκάνη απορροής της Αετομηλίτσας και καταλήγει στον Σαραντάπορο κοντά στη μεριά της Φετόκου. Εκείνες τις ημέρες η Πριστίλιαπη δεν είχε πολύ νερό αλλά όπως διηγούνται οι ντόπιοι δεν είναι λίγες οι φορές που η κοίτη της γεμίζει από άκρη σε άκρη και ο θόρυβος και οι δονήσεις που δημιουργεί, δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται να διαλυθεί από τη μια στιγμή στην άλλη ο τόπος και να ξημερώσει μετά το χαλασμό, ένας άλλος καινούργιος κόσμος, σαν αυτόν που δεν θα έχει ξαναδούν ανθρώπων, πουλιών και ζώων μάτια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου