ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ

Η έναρξη του σχολικού έτους αποτελούσε πάντα μια ωραία ευκαιρία να ταξιδέψουμε νοερά στα μαθητικά μας χρόνια και να νοσταλγήσουμε, τουλάχιστον τα πρώτα θρανία μας. Στην εποχή δε των social media που αυτές οι αναμνήσεις ενισχύονται και με φωτογραφικά ντοκουμέντα και άλλα στοιχεία, οπότε συχνά αναπτύσσεται και διάλογος μεταξύ συμμαθητών, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και τα ποικίλα σχόλια περισσεύουν…

Έτσι έκανα κι εγώ κάθε χρόνο, με μια φωτογραφία που φαντάζομαι ότι βαρεθήκατε να την βλέπετε και γι’ αυτό, φέτος, μη θέλοντας να εξαιρεθώ από το πανηγύρι των αναμνήσεων, έκρινα πως μια φωτογραφία με ένα άνθρωπο που σημάδεψε με τα εκπαιδευτικά βιβλία του τα μαθητικά μου χρόνια και η ευκαιρία να είμαστε μαζί στο ίδιο κάδρο μας δόθηκε στα εγκαίνια της έκθεσης ευρυτανικού βιβλίου, στη Δομνίστα Ευρυτανίας στις 11 Αυγούστου.

Πρόκειται για την κ. Ηλία Ντζιώρα, ο οποίος για τους περισσότερους από τη γενιά μου ήταν ένα μυθικό πρόσωπο και το έργο του, τα βιβλία των Μαθηματικών του Γυμνασίου, τα οποία για άλλους ήταν παιχνιδάκι και για άλλους βουνό ασήκωτο. Για μένα προσωπικά τα μαθηματικά ήταν εφιάλτης, δεν τα έπιανα καθόλου αυτά τα μαθήματα αλλά ήμουν υποχρεωμένος, στο Γυμνάσιο Αγίου Γεωργίου που πήγαινα και δεν υπήρχε ο διαχωρισμός κλασσικού και πρακτικού, να τα παρακολουθώ και να εξετάζομαι σε αυτά και έκλαιγα όταν έπαιρνα βαθμούς. Στις εξετάσεις μάλιστα που έδωσα κάποτε στο Οικονομικό Τμήμα (τέτοιο επαγγελματικό προσανατολισμό είχαμε τη δεκαετία του ΄70) κατάφερα και έγραψα έναν ολόκληρο άσο και παρά το άριστα (39 μονάδες) στην έκθεση έμεινα απέξω!!! 

Αν και συμπατριώτης μου ο κ. Ηλίας Ντζιώρας, από τη Βράχα Ευρυτανίας, δεν τον γνώριζα αλλά και να τον συναντούσα τότε μόνο παράπονα θα είχα να του απευθύνω. Τον γνώρισα τα τελευταία χρόνια, ως ένα θαλερό επιστήμονα και ακούραστο πατριώτη ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του Νάνσυ πασχίζουν να αναδείξουν την Βράχα με τα σπουδαία μνημεία και την εξαιρετική φύση. Καθώς επίσης ασχολείται με πολύ ζέση και με τα ευρυτανικά πράγματα συχνά μας δίνεται η ευκαιρία να βρισκόμαστε και τώρα, που δεν έχω παράπονα για τα μαθηματικά, του εκφράζω το θαυμασμό μου για όσα πρόσφερε στην εκπαίδευση και καμαρώνω που ένας τέτοιος επιστήμονας κατάγεται από τα Άγραφα.

Η εκτίμηση φυσικά είναι αμοιβαία και απόδειξη τούτου είναι τα ωραία λόγια του για τα δικά μου πονήματα και βιβλία που αφορούν την Ευρυτανία και δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να μιλάει γι’ αυτά σε ένα ευρύτερο κύκλο ανθρώπων. Αυτό έγινε και στην Δομνίστα εκείνη την σπουδαία για τον ευρυτανικό πολιτισμό και τέχνες ημέρα και για να τη θυμόμαστε, βγάλαμε και μια φωτογραφία μαζί με το βιβλίο «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» του οποίου σελίδες αναφέρονται και στο δικό του χωριό, τη Βράχα. Ένα βιβλίο που όπως καταλαβαίνετε, αν έπιανα λιγάκι τα μαθηματικά, μάλλον δεν θα είχε γραφτεί…

ΑΘΗΝΑ, 11092017