Είναι ορισμένα κτίρια τα οποία έχουν την τύχη ή την ατυχία
πολλές φορές, οι τοίχοι τους να ζώνονται και να καλύπτονται από διάφορα
αναρριχητικά φυτά και η εντύπωση που δημιουργούν είναι ότι αυτά δείχνουν πιο
όμορφα με την πρασινάδα ή τα λουλούδια, η ακόμη πως μπορεί να είναι πιο δροσερά
το καλοκαίρι και πιο ζεστά το χειμώνα. Σε ορισμένα δε από αυτά τα ιδιότυπα
οικοσυστήματα που αφθονούν στα παρατημένα κτίρια, πολλοί εκτιμούν και το
γεγονός ότι εκεί βρίσκουν καταφύγιο, φωλιάζουν και τρέφονται κιόλας αρκετά πουλιά
και διάφορα μικρά ερπετά της πόλης, σαύρες, σιαμιαμίδια καθώς και μια μεγάλη
ποικιλία εντόμων.
Τα αναρριχητικά φυτά που σκαλώνουν έρποντας και στηρίζονται με
μικρές βεντούζες που διαθέτουν στους τοίχους των κτιρίων (και πολλών δέντρων τα
οποία απομυζούν μέχρι θανάτου) είναι συνήθως οι κισσοί οι οποίοι φυτρώνουν
οπουδήποτε γιατί τα πουλιά μεταφέρουν μέσω των περιττωμάτων τους παντού τους
σπόρους καθώς και οι βουκαμβίλιες και οι γλυσίνες που φυτεύουν οι άνθρωποι να
ομορφύνουν κάποια κτίρια ή να σβήσουν ενδεχομένως κάποιες μνήμες.
Οι κισσοί σημειώνουμε είναι αειθαλή είδη, δεν ρίχνουν τα φύλλα
τους και κατά συνέπεια επιτελούν το ρόλο τους όλο το χρόνο σε βάρος των τοίχων ενώ
οι βουκαμβίλιες στις οποίες αναφέρομαι εξαιτίας της φωτογραφίας που τράβηξα
χθες και δείχνει ένα τοίχο από το κτίριο του πρώην ΕΑΤ – ΕΣΑ στο Πάρκο
Ελευθερίας, μετά από μακρά περίοδο ανθοφορίας για λίγους μήνες τον αφήνουν
ακάλυπτο και εκτεθειμένο στα μάτια όλων. Ως υπενθύμιση της ύπαρξής τους και του
ρόλου που θα αναλάβουν την άνοιξη, αφήνουν απλωμένους πάνω στους τοίχους τους
τα μακριά κλαδιά τους που μοιάζουν με άδειες φλέβες αλλά γι’ αυτό, μόνο οι
τοίχοι που είναι απλωμένες πάνω τους μπορούν να πουν αν χτυπάνε ακόμη ή όχι…
ΑΘΗΝΑ, 09012014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου