ΠΗΓΑΜΕ ΤΗΝ «ΣΟΛΩΝΟΣ» ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΣΑΡΩΝΙΚΟ!

Βασίλης Χατζηϊακώβου - Ελένη Κεκροπούλου - Δημήτρης Τσουκάτος

Πάνε λίγες μέρες που ξεκίνησε η Έκθεση Βιβλίου του Δήμου Σαρωνικού στην κεντρική πλατεία της Σαρωνίδας, ένας τόπος που ούτε εγώ αλλά ούτε και ο συνοδοιπόρος της πόλης Βασίλης Χατζηϊακώβου γνωρίζουμε καλά και είπαμε χθες το απόγευμα, με την ευκαιρία της υπογραφής του βιβλίου του να πάμε λίγο νωρίτερα να την γνωρίσουμε...

Έτσι σηκώσαμε άγκυρα από το «Προδόρπιον» και αρχίσαμε να τεντώνουμε με τον τρόπο που ξέρουμε την Σόλωνος του Βασίλη και της "Ιωλκού" μέχρι τον Σαρωνικό. Δεν είναι εύκολο, αλλά λίγο με το μετρό ως τον σταθμό της Αργυρούπολης και μετά με το λεωφορείο της γραμμής 122 (ηλεκτροκίνητο παρακαλώ αλλά πολύ φτηνιάρικο και για το οποίο γράψω άλλη στιγμή) φτάσαμε μετά από αρκετή ώρα σε μια παραθαλάσσια πόλη που λέγεται Σαρωνίδα. Ήταν ακόμη ψηλά η μέρα, όπως και η υγρασία και επειδή είχαμε να δούμε θάλασσα κάποιους μήνες πήγαμε να αγναντέψουμε λίγο την παραλία, τα πλεούμενα στον ορίζοντα και τον κόσμο που έκανε μπάνιο. Κάτσαμε λίγο εκεί, να μην κακομαθαίνουμε κιόλας και αφού απολαύσαμε και έναν ωραίο φραπέ σε κάποιο κατάστημα εκεί, πήγαμε στην έκθεση στην πλατεία όπου βρήκαμε τον Δημήτρη Τσουκάτο («Εκδόσεις Τσουκάτου» & «Λέμβος», εφημερίδα «Ο Πολίτης») υπεύθυνο της έκθεσης και την Ελένη Κεκροπούλου Εκδόσεις «Ενάλιος - Ωκεανός» και μαζί υποδεχόμασταν τον κόσμο, μιλούσαμε μαζί τους, απαντούσαμε σε ερωτήσεις και προτείναμε αναγνώσεις.

Δεν ήταν ένας κόσμος διαφορετικός απ’ αυτόν που έρχεται στα βιβλιοπωλεία και στις παρουσιάσεις αλλά στη διάθεση των περισσότερων φαίνονταν η χαλαρότητα που προσφέρουν οι διακοπές ή έστω η επίσκεψη σε ένα παραθαλάσσιο μέρος για μπάνιο. Με ελαφρά ρούχα, πολλά ακόμη με σημάδια από τη θάλασσα και αρκετά παιδιά καθώς και σκυλιά μικρομεσαίου μεγέθους, διάλεγαν βιβλία από τους εκδοτικούς οίκους που συμμετείχαν στην έκθεση και φυσικά περίμεναν πως και πως την συλλεκτική αφιέρωση του Βασίλη που ήταν και το τιμώμενο πρόσωπο χθες. Χαρούμενος και ευδιάθετος που έβλεπε πως η Σόλωνος περνώντας από τόσους άλλους δρόμους και λεωφόρους, γέφυρες και περιοχές Visaland, μπορεί να φτάσει μέχρι την θάλασσα και να δροσιστούν τα συννεφάκια της, έκανε κάποια στιγμή πάσα και την μπάλα που έφυγε από κάτι πιτσιρικάδες που έπαιζαν στην πλατεία και έπεσε πάνω μας και παραβγήκε κατόπιν μαζί τους σε λίγες ντρίμπλες.

Κλείνοντας την έκθεση υποσχεθήκαμε πως θα ξαναπάμε κάποια από τις επόμενες ημέρες, εξάλλου θα κρατήσει μέχρι τις 24 Αυγούστου και μάλιστα θα πάμε νωρίτερα και θα κάνουμε και μπάνιο στην ωραία παραλία και θα απολαύσουμε και διάφορα εδέσματα στο σουβλατζίδικο της πλατείας για το οποίο ακούσαμε ωραία λόγια. Στην Αθήνα επειδή είχαμε αργήσει κάπως και να μην ψάχνουμε λεωφορεία προθυμοποιήθηκε να μας μεταφέρει με το φορτηγάκι των εκδόσεων «Ενάλιος» η Ελένη Κεκροπούλου κι έτσι έκλεισε η ωραία μας εκδρομή στη θάλασσα που μας οδήγησε… η Σόλωνος και τα τρία συννεφάκια της.

ΑΘΗΝΑ, 31072025

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ

Η Ελλάδα έχει μια μακρά ιστορία μεταρρυθμίσεων που γεννιούνται από εξωτερική πίεση και καταλήγουν να λειτουργούν σαν σιωπηλά προσχήματα. Το πρόγραμμα «ΨΥΧΑΡΓΩΣ» — το εμβληματικό σχέδιο αποϊδρυματοποίησης που ξεκίνησε μετά το σκάνδαλο της Λέρου — και τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα στην κτηνοτροφία με τα «βοσκοτόπια–φαντάσματα» είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος: δείχνουν πώς η χώρα καταφέρνει να ξοδεύει τεράστιους πόρους χωρίς να χτίζει πραγματικές δομές φροντίδας και ανάπτυξης. Το «ΨΥΧΑΡΓΩΣ» ξεκίνησε ως απάντηση στην ευρωπαϊκή κατακραυγή για τις απάνθρωπες συνθήκες στα ψυχιατρεία. Στόχος ήταν να κλείσουν τα άσυλα και να δημιουργηθούν σύγχρονες κοινοτικές δομές — οικοτροφεία, ξενώνες, προστατευόμενα διαμερίσματα. Στην πράξη, πολλές από αυτές τις δομές λειτούργησαν ή λειτουργούν ακόμη σαν μικρά κλειστά συστήματα, με τους πρώην εγκλείστους να αλλάζουν κτίριο, αλλά όχι πραγματικά ζωή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Συνήγορος του Πολίτη έχουν επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για δομές που συντηρούν ιδρυματικές νοοτροπίες, για κακοδιαχείριση πόρων και για έλλειψη ουσιαστικής συμμετοχής των ίδιων των ανθρώπων που υποτίθεται ότι ωφελούνται. Στην άλλη πλευρά, στην ελληνική ύπαιθρο, ο αγροκτηνοτροφικός τομέας έχει δει επανειλημμένα σκάνδαλα με επιδοτήσεις που χάθηκαν σε βοσκοτόπια που δεν υπήρχαν, ζώα που δηλώθηκαν αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ και επιδοτήσεις που έγιναν προσωπικά οφέλη. Η Ελλάδα έχει πληρώσει βαριά πρόστιμα για αυτά τα «φαντάσματα», την ώρα που οι πραγματικοί κτηνοτρόφοι — εκείνοι που ζουν από την παραγωγή — μένουν μόνοι τους να παλεύουν με χρέη, ελλείψεις υποδομών και ελάχιστη στήριξη για να σταθούν ανταγωνιστικά. Το κοινό μοτίβο είναι αδυσώπητο: ευρωπαϊκοί πόροι διοχετεύονται σε συστήματα που αναπαράγουν την εξάρτηση και την πελατειακή λογική. Αντί να δοθούν τα εργαλεία που θα απελευθερώσουν ανθρώπους — τον χρόνιο ψυχικά πάσχοντα που μπορεί να ζήσει αυτόνομα, τον μικρό κτηνοτρόφο που μπορεί να σταθεί με ποιοτική παραγωγή — στήνονται μηχανισμοί που ζουν από το να υπάρχει πάντα κάποιος «εγκλωβισμένος»: είτε σε ιδρύματα είτε σε επιδοτήσεις. Η αποτυχία δεν είναι τυχαία. Είναι δομική. Είναι μια κουλτούρα διαχείρισης που βλέπει τις μεταρρυθμίσεις όχι ως όραμα για καλύτερη ζωή, αλλά ως ευκαιρία για διορισμούς, υπεργολαβίες, σκιώδεις διαδρομές χρημάτων, εξυπηρετήσεις ημετέρων. Γι’ αυτό και οι μεγάλες λέξεις — «αποϊδρυματοποίηση», «βιώσιμη ανάπτυξη», «ενίσχυση της υπαίθρου» — καταλήγουν τόσο συχνά κενές. Όσο οι άνθρωποι που αφορούν αυτές οι πολιτικές δεν έχουν φωνή — ο πρώην έγκλειστος, ο κτηνοτρόφος, η τοπική κοινότητα — το φάντασμα της Λέρου και τα φαντάσματα των βοσκοτόπων θα επιστρέφουν ξανά και ξανά. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι ψυχικά πάσχοντες ή οι κτηνοτρόφοι· είναι οι «μεταρρυθμιστές» που μετατρέπουν την ανάγκη για δικαιώματα σε μηχανή πελατειακού συμφέροντος. Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με την βοήθεια της ΑΙ. ΑΘΗΝΑ, 07072025

O ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ ΑΠΟΚΤΗΣΕ… ΝΕΟ ΧΩΡΙΟ!

 

Η προτομή του Γεώργιου Καφαντάρη στην Ανατολική Φραγκίστα

Ασφαλώς και αποτελεί τιμή για την Ευρυτανία η διοργάνωση από το «Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία» και τον Δήμο Καρπενησίου αύριο στο Μικρό Χωριό συνέδριο με θέμα «Γεώργιος Καφαντάρης: πολιτική πορεία». 

Το παράδοξο όμως και αυτό που δημιουργεί μια αρνητική εντύπωση από πολλούς Ευρυτάνες, είναι ο τόπος που επιλέχθηκε να γίνει το συνέδριο, το Μικρό Χωριό δηλαδή και όχι η γενέτειρά του Ανατολική Φραγκίστα, όπου από το 2010 λειτουργεί το «Πνευματικό Ίδρυμα Γεωργίου Καφαντάρη», προσφορά στην τοπική κοινωνία του ομογενούς ευπατρίδη Κώστα Πανουργιά. Μπορεί, διερωτώνται, να αγνοηθεί αυτή η θεμελιώδης λεπτομέρεια που παίρνει την τιμή από την Ανατολική Φραγκίστα και την δίνει στο Μικρό Χωριό;

Μπορεί, γιατί άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το Καρπενήσι εκτός απ’ ότι συγκέντρωσε και εγκλώβισε στις γειτονιές του τον περισσότερο πληθυσμό της Ευρυτανίας, τους τελευταίους να λέμε και την αλήθεια, προσπαθεί να απομυζήσει και να περιορίσει και πολιτιστικά τον υπόλοιπο νομό στα όρια της λεγόμενης Ποταμιάς. Το συνέδριο δε για τον Καφαντάρη αποτελεί μια κραυγαλέα περίπτωση καθώς ο σπουδαίος πολιτικός και πρωθυπουργός τιμάτε όχι στον τόπο του αλλά σε έναν άλλο.

Κώστας Κωστόπουλος - Κώστας Πανουργιάς στα εγκαίνια
του Πνευματικού Ιδρύματος Γεώργιου Καφαντάρη στην Ανατολική Φραγκίστα.

Πιθανόν να βόλευε έτσι τους διοργανωτές αλλά θα μπορούσαν να προβλέψουν έστω μια επίσκεψη στην Ανατολική Φραγκίστα να γνωρίσουν όσοι από τους συνέδρους τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο μεγάλος πολιτικός. Στην Ανατολική Φραγκίστα που κάθε χρόνο φροντίζει να τιμά υποδειγματικά τον Γεώργιο Καφαντάρη με πολύ πιο απλά πράγματα κι έτσι καλλιεργεί και μεταδίδει την μνήμη του στους νεότερους. Το γεγονός αυτό παραβλέφθηκε  όπως εξάλλου συνηθίζεται για όλη την πέραν του Μέγδοβα Ευρυτανία.

 ΑΘΗΝΑ, 04072025