ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Με την μάνα και την Άρτεμη, ξεσπυρίσαμε χθες τα πρώτα ξερά φασόλια της φετινής παραγωγής και ήταν εξαιρετικής ποιότητας και εμφάνισης. 

Μου αρέσει, από ανθρώπους που γνωρίζω σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και είναι μερακλήδες στους κήπους, να ζητώ καμιά φορά λίγο σπόρο να τον δοκιμάσω στις δικές μου καλλιέργειες που φέτος ξεκίνησα και ελπίζω να συνεχίσω για πολλά χρόνια. Ομολογώ ότι δεν έχω την πείρα πάνω σε αυτό το εξαιρετικό έργο του κύκλου της σποράς, της βλάστησης, της περιποίησης και της συγκομιδής και πάντα απευθύνομαι στη μάνα μου για συμβουλές γιατί είναι από τις γυναίκες που από τότε που γεννήθηκε μέχρι σήμερα, καμιά χρονιά (πλην από την εσωτερική εξορία 1947 – 1950 λόγω του Εμφυλίου) δεν θυμάται να μην έχει κάνει κήπους και καλλιέργειες που στόχο είχαν την επάρκεια του σπιτιού σε αγροτικά αγαθά.

Έτσι λοιπόν πριν από τρία χρόνια, ζήτησα από τον κυρ Απόστολο Κουτρούμπα, κάτοικο Καστανιάς Προυσού Ευρυτανίας και καλλιεργητή επτά διαφορετικών ποικιλιών φασολιών (και άλλες  τόσες σε ντάλιες) να μου δώσει λίγο σπόρο από καθένα και μετά χαράς το έκανε. Απ’ αυτό τον μικρό θησαυρό έδωσα στη μάνα μου τον σπόρο από μια ντόπια ποικιλία λευκών κλαρωτών φασολιών που ωριμάζουν πολύ γρήγορα και ο καρπός τους είναι λαμπερός και δυνατός. Τα φύτεψε πέρσι και ενθουσιάστηκε, σε βαθμό που κράτησε σπόρο να κάνει περισσότερες φασολιές κι εφέτος ήταν τα πρώτα που μαζέψαμε ξερά και κάτσαμε μαζί με τη Άρτεμη, τα ξεσπυρίσαμε και τα απλώσαμε στο μπαλκόνι να βγάλουν όλη την υγρασία που μπορεί να έχουν γιατί αλλιώς μαμουνιάζουν και χαλάνε.

Με λίγα λόγια, όποιος δίνει με χαρά λίγο σπόρο από τον δικό του, έχει πολύ καλή απόδοση στο χωράφι που θα πέσει ενώ για τη διατήρησή του, είναι απαραίτητο να μην σπέρνεται κάθε χρονιά στο ίδιο μέρος γιατί εκφυλίζεται. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά όλοι οι σοβαροί καλλιεργητές και φροντίζουν να αλλάζουν κάθε χρονιά μέρος ενώ αν δεν μπορούν να το κάνουν τότε πρέπει να ενισχύσουν το κήπο με κοπριά, πράγμα που σπανίζει πλέον γιατί η εγχώρια κτηνοτροφία έχει μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια διαλυθεί και η μόνη λύση δυστυχώς είναι η χρήση χημικών λιπασμάτων με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες. 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 09082015