ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΗΜΕΡΑ Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΓΙΑ Τ’ ΑΓΡΑΦΑ

Έμειναν αιώνιο παράδειγμα καταισχίνης οι Μηδίσαντες, οι Έλληνες δηλαδή που έδωσαν «γην και ύδωρ» στους Μήδους ή Πέρσες και μάλιστα εντάχθηκαν στην στρατιά τους που απείλησε τη νότια Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό των αρχαίων χρόνων.

Στην προκειμένη περίπτωση Μήδοι είναι οι εργολάβοι, οι πάσης φύσεως εργολάβοι που έβαλαν στόχο να γεμίσουν τις βουνοκορφές των Αγράφων αλλά και άλλων βουνών της Ελλάδας με ανεμογεννήτριες· όχι για τη σωτηρία του πλανήτη όπως διαδίδουν οι ίδιοι μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας που διαθέτουν αλλά για τις επιδοτήσεις από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους. Την προπαγάνδα τους ενισχύουν και διάφοροι αφελείς και επιπόλαιοι  που πιστεύουν στην προβαλλόμενη «πράσινη ανάπτυξη» αλλά και πολλοί άλλοι ντόπιοι από ιδιοτελή συμφέροντα καθιστάμενοι έτσι ως οι νέοι Εφιάλτες που ανοίγουν το δρόμο για την ισοπέδωση όλων των ορεινών όγκων της Ελλάδας χάρη στο κέρδος εγχωρίων και υπερεθνικών εταιρειών.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει στην Καρδίτσα, όπου η απερχόμενη δημοτική αρχή αγνοώντας την κατακραυγή του κόσμου που βλέπει τον κίνδυνο για τα Άγραφα και κινητοποιούνται με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την εγκατάσταση ΒΑΠΕ στα βουνά τους προχωρεί σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση. Αύριο βγάζει σε δημοπρασία την παραχώρηση δημοτικών εκτάσεων με σκοπό την εγκατάσταση αιολικών «πάρκων» και συνοδευτικών αυτών έργων σε βουνοκορφές των Αγράφων. Είκοσι ημέρες πριν την παράδοση της διοίκησης του Δήμου στη νεοεκλεγμένη δημοτική αρχή, η απερχόμενη διοίκηση δεν έχει καμία πολιτική και ηθική νομιμότητα  να προβεί, όπως προτίθεται, σε δέσμευση για πενήντα (και ποιος ξέρει τι παραπέρα) χρόνια δημοτικών εκτάσεων σε εταιρίες ιδιωτικών συμφερόντων και για  εγκατάσταση αιολικών «πάρκων», καταστρέφοντας άπαξ και δια παντός αλλά και χωρίς κανένα, απολύτως,  ουσιαστικό όφελος για το περιβάλλον και την τοπική κοινωνία και οικονομία κάθε προοπτική ήπιας και με σεβασμό στο περιβάλλον ανάπτυξης, που ο τόπος μας έχει ανάγκη.

Σκέπτομαι με τι πρόσωπο θα κυκλοφορήσουν αύριο το μεσημέρι στην Καρδίτσα αυτοί που με την υπογραφή τους δίνουν το πάτημα στις εταιρείες να αρχίσουν να ξεθεμελιώνουν τ’  Άγραφα. Με τι μάτια θα γυρνάνε να βλέπουν πλέον την «Κοιμωμένη» και τις κορυφές αυτοί που εκτός από γη, ύδωρ δίνουν με την δημοπρασία και τον αέρα των Αγράφων δώρο στους εργολάβους. Μπορούν την τελευταία στιγμή να ακυρώσουν την αισχρή διαδικασία και να μείνει το όνομά τους έξω από τις δέλτους των Μηδισάντων και των Εφιαλτών… 

- Το Δίκτυο Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων καλεί όλους του φίλους των Αγράφων αλλά και κάθε άλλο ευαισθητοποιημένο στο θέμα πολίτη σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, τη Δευτέρα, 5 Αυγούστου και ώρα 08:00, έξω από το Δημαρχείο Καρδίτσας.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ, 04082019

Ο ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΗΓΑΔΙΩΝ

Όποιος ταξιδεύει στα νησιά του Αρχιπελάγους το καλοκαίρι, ασφαλώς καθώς τα βλέπει, αναρωτιέται πως ο κόσμος που ζούσε πάνω τους βολεύονταν με λίγο νερό έστω, γιατί από την πρώτη εικόνα που δίνουν φαίνεται πως είναι εντελώς άνυδρα και στεγνά.

Ναι, αυτή είναι πρώτη εντύπωση και παρ’ όλο που ελάχιστα στοιχεία δηλώνουν πως κάπου υπάρχει μια στέρνα που μάζευε νερό από τη βροχή ή πως ένα πράσινο κλαράκι έχει απλωμένες τις ρίζες του σε μια αόρατη φλέβα νερού, οι ντόπιοι και οι άνθρωποι που τα επισκέπτονται συχνά γνωρίζουν πως σε πολλά άλλα σημεία υπάρχει νερό και πολλές φορές μάλιστα αυτό είναι πολύ καλό  αν βέβαια δεν περάσουν από εκεί να ξεδιψάσουν κατσίκια.

Ένα τέτοιο, φυσικό πηγάδι που κανείς δεν υποψιάζεται πως υπάρχει καθώς δεν διακρίνεται από πουθενά, βρίσκεται στην άκρη της Νικουριάς, του μεγάλου νησιού δίπλα στην Αιγιάλη της Αμοργού, λίγα μέτρα από τη θάλασσα και κοντά στα ερείπια του λεπροκομείου που λειτούργησε εκεί πριν από πολλά χρόνια και ήταν μάλιστα η αφορμή για την ίδρυσή του.

Στο πηγάδι αυτό μας οδήγησε πριν από λίγες ημέρες ο Νίκος Γαβαλάς, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά το νησί γιατί σε αυτό είχε μαζί με άλλους Αιγιαλίτες ο πατέρας του το κοπάδι του και περνούσε πολύ καιρό κοντά του και από εκεί έπαιρναν νερό να πίνουν αλλά πρόσεχαν να μη πλησιάζουν τα κατσίκια και το βρωμίζουν. Ακόμη και τώρα που το νησί δεν έχει τόσα ζωντανά πάνω του, ο Νίκος φροντίζει κάθε καλοκαίρι να κατεβαίνει με ένα σκοινί στο εσωτερικό του να το καθαρίζει για να μπορούν οι επισκέπτες του νησιού και οι ψαράδες που δένουν καμιά φορά εκεί να βρίσκουν δροσερό νερό και να τον θυμούνται

ΑΜΟΡΓΟΣ, 03082012. 

ΠΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΓΙΝΕΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΔΗΣΗ!

Όποιος γυρνάει την πόλη κάθε μέρα ασφαλώς βλέπει και ζει ένα σωρό πράγματα από τα οποία άλλα είναι ενδιαφέροντα, άλλα αδιάφορα κάποια μπορεί να τον στεναχωρήσουν και ορισμένα ενδεχομένως και να τον βλάψουν. Εξαρτάται πάντως από το πώς βλέπει τα πράγματα ο καθένας και φυσικά τι είναι διατεθειμένος να πληρώσει για την εμπειρία ώστε να λέει μετά πως αυτό ή το άλλο που έζησε του κόστισε κάτι αλλά δεν το μετανιώνει…

Καθόμουν πριν από λίγες ημέρες στο περβάζι της μεγάλου παραθύρου μιας τράπεζας στην αρχή της Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα, περιμένοντας ένα δικηγόρο να μπούμε μαζί με΄σα για μια δουλειά και χάζευα τον κόσμο που πηγαινοέρχονταν στο δρόμο. Ο δικηγόρος αργούσε και για να εκμεταλλευτώ το χρόνο έβγαλα από την μεγάλη τσάντα που είχα κολλημένη δίπλα μου το μπλοκάκι κι άρχισα να γράφω για ένα γεγονός στον Ηλεκτρικό την προπερασμένη Κυριακή το μεσημέρι στο οποίο ήμουν αυτόπτης μάρτυς.

Στο βαγόνι τελευταίοι μπήκαν ένα ζευγάρι κινέζων, αρκετά ψηλοί και ο νεαρός και το κορίτσι το οποίο κρατούσε μια τσάντα η οποία εκτός των άλλων φαίνονταν ότι περιείχε και μια φωτογραφική μηχανή. Την πήρε είδηση μια ομάδα ευπρεπώς ντυμένων αλλοδαπών που έδειχναν βαλκανικής καταγωγής, τρεις άντρες και μια γυναίκα που έστεκαν στο μέσο του βαγονιού, άρχισαν να σφίγγουν το ζευγάρι και κάποιος απ’ αυτούς επιχείρησε να βάλει το χέρι του στην τσάντα. Τον πήρε είδηση η κοπέλα και έβαλε αμέσως τις φωνές. Η ομάδα πίεσε περισσότερο το ζευγάρι, αλλά η κινέζα δεν ήταν διατιθεμένη να τους αφήσει να την κλέψουν και άρχισε να ουρλιάζει. Έτσι τους πήραν είδηση όλο το βαγόνι, άρχισαν να απομακρύνονται κάνοντας τάχα τον ανήξερο για το γεγονός και κατέβηκαν στην Ομόνοια.

Βγαίνοντας αυτή η ομάδα μπήκε μια άλλη από τέσσερις άνδρες και μια γυναίκα πάλι, καλοντυμένοι επίσης από τους οποίους οι τρείς κρατούσαν μεγάλες άδειες τσάντες όπως και η προηγούμενη. Σαν να ήταν προγραμματισμένοι ή ειδοποιημένοι όλοι μαζί κινήθηκαν προς το ζευγάρι που μόλις είχε γλυτώσει την κλοπή και ένας απ’ αυτούς άπλωσε το χέρι του στην τσάντα της κοπέλας. Περιττό να πω ότι επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή, η τσάντα γλίτωσε πάλι από τις φωνές της κινέζας. Η ομάδα των επίδοξων κλεφτών αποβιβάστηκε στο σταθμό της Βικτωρίας και το ζευγάρι συνέχισε τη διαδρομή ως τον Άγιο Νικόλαο που κατέβηκα χωρίς να έχει άλλα τέτοια απρόοπτα. 

Αυτή είναι η μικρή ιστορία που άρχισα να γράφω για την επιδημία των κλοπών που συμβαίνει στην Αθήνα και κορυφώνεται στις ημέρες με την μεγάλη τουριστική κίνηση με πρωταγωνιστές μέλη συμμοριών από τα Βαλκάνια κυρίως αλλά και άλλες χώρες χωρίς βέβαια να λείπουν και εκπρόσωποι της ιθαγενούς εγκληματικότητας αλλά δεν έμελλε να τελειώσει ευχάριστα γιατί από σχολιαστής μιας κατάστασης, έγινα ο ίδιος είδηση!

Όπως ήμουν αφοσιωμένος στο γράψιμο, κάποιος στάθηκε μπροστά μου και με ρώτησε προς τα πού είναι το Σύνταγμα. Χωρίς να σηκωθώ του έδειξα με το χέρι. Ο διάλογος δεν κράτησε παραπάνω από δέκα δευτερόλεπτα αλλά ήταν αρκετός να μου αρπάξει χωρίς να καταλάβω ο συνεργός του τη δική μου τσάντα, με δυο φωτογραφικές μηχανές, μια ελαφριά που χρησιμοποιούσα περισσότερο στο δρόμο, μια βαρύτερη που ήθελα να δοκιμάσω μαζί με δυο φακούς, τα τηλέφωνά μου, τα μαύρα μου γυαλιά, όλες τις ταυτότητες, τις κάρτες των τραπεζών, τα χαρτιά μου, κάτι συνταγές για φάρμακα, πέντε στυλό όλων των χρωμάτων, ένα μηχανικό μολύβι, μια σβηστήρα και άλλα που δεν θυμάμαι. Καταγγέλοντας αργότερα την κλοπή στο τμήμα Ακροπόλεως και συζητώντας με άλλους ομοιοπαθείς τα παθήματά μας, πήρα την απόφαση στο εξής θα κυκλοφορώ με τα χέρια στις τσέπες…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το γράφιτι παλιό στην Ακαδημίας, δείχνει μια σκηνή την οποία αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για το φαινόμενο των κλοπών, θα τη βλέπουμε καθημερινά σε πολλά σημεία.     

ΑΘΗΝΑ, 01082019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 35