ΕΝAΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΞΙΟΘΕΑΤΟ

 Πάει τώρα τρία χρόνια που για διάφορους λόγους απουσιάζω από την πόλη και στον λίγο χρόνο των επισκέψεών μου ούτε καν προλαβαίνω να συνειδητοποιήσω τις αλλαγές που έχουν σε αυτό το διάστημα προκύψει. Αλλαγές σε δρόμους, σε κτίρια, σε γειτονιές αλλά πιο πολύ στην συμπεριφορά των ανθρώπων που με ξαφνιάζουν σαν επαρχιώτη…

Έκανα το Σάββατο μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης, από Ομόνοια μέσω της οδού Αθηνάς στο Μοναστηράκι και αυτό που διαπίστωσα είναι ότι δεν χωράμε πια στην πόλη. Βέβαια είναι η περιοχή αυτή που μαζεύει κόσμο αλλά τέτοιο συνωστισμό δεν έχω δει ποτέ ενώ φίλοι με πληροφορούν πως το καλοκαίρι ήταν πολύ περισσότερος ο κόσμος που κινούνταν στο Μοναστηράκι κι οι περισσότεροι βέβαια ήταν τουρίστες. Ημεδαποί εκεί εκτός από τους εργαζόμενους στα άπειρα καταστήματα επισιτισμού και τουρισμού, πολλοί λίγοι πλέον πηγαίνουν αφού από τα παραδοσιακά εμπορικά ελάχιστα έχουν απομείνει.

Νοέμβριος λοιπόν και η περιοχή ήταν γεμάτη τουρίστες απ’ όλο το κόσμο και οι περισσότεροι πήγαιναν σε ομάδες που προηγούνταν ένας ξεναγός υποθέτω και κάθε λίγο σταματούσαν να ακούσουν, όσο μπορούσαν βέβαια από τον θόρυβο κάποιες πληροφορίες για το ένα ή το άλλο κτίριο ή κατάστημα σαν να επρόκειτο για ποιος ξέρει τι μνημείο. Ακόμα και μέσα στην Βαρβάκειο γίνονταν το ίδιο προκαλώντας ασφυξία στους διαδρόμους ανάμεσα στα ψάρια, τα κρέατα, τα φρούτα και τα λαχανικά. Δεν ξέρω τι ενδιαφέρον έχουν αυτά τα πράγματα για τους τουρίστες αλλά φαντάζομαι πως είναι ένα εύρημα των τουριστικών πρακτόρων να τους γεμίζουν τον χρόνο παραμονής στην Αθήνα και να αποφεύγουν τον συνωστισμό στα αρχαία και στην Ακρόπολη. Αν αποφάσιζαν να όλοι να ανέβουν στην Ακρόπολη φαντάζομαι πως θα βλέπαμε πρωτοφανείς σκηνές και γι’ αυτό τους απασχολούν σε άλλα που υποτίθεται αφορούν την ζωή των Αθηναίων.

Είδα πολλές ομάδες να πηγαινοέρχονται στην Αθηνάς αλλά εκείνη που ξεχώρισε ήταν μια που ο ξεναγός την οδήγησε σε ένα κατάστημα στην Αρμοδίου που εμπορεύεται ωδικά και άλλα πτηνά για έχει στα κλουβιά αλλά περισσότερο να δουν έναν μεγάλο παπαγάλο που έχει εκεί ως κράχτη. Αν και συνηθισμένος με τους ανθρώπους και μάλιστα κάποιους που περιμένουν να τον ακούσουν να τους μιλάει, το πουλί τρόμαξε από τις τόσες ερωτήσεις που του έκαναν και σε διάφορες γλώσσες οι τουρίστες και μαζεύτηκε. Ευτυχώς γι’ αυτόν το πέρασμα της παρέας ήταν σύντομο και σαν απομακρύνθηκαν πήρε θάρρος και σήκωσε ανάστημα ευχόμενος φαντάζομαι να μην φανούν τίποτα άλλοι να τον ενοχλήσουν.

Η παρέα των τουριστών ακολουθώντας τον ξεναγό στάθηκε κατόπιν σε διάφορους πάγκους και έβλεπαν σαν εξωτικά είδη τα φρούτα και τα λαχανικά που ήταν απλωμένα πάνω τους, στάθηκε αρκετή ώρα μπροστά σε ένα κατάστημα που εμπορεύεται αυγά και έβλεπαν το δούναι και λαβείν σαν φαινόμενο. Σιγά – σιγά κατόπιν προχώρησε από την Σωκράτους προς την Ευριπίδου όπου τα καταστήματα με το άρωμα Ανατολής των μπαχαρικών ήταν ένας ιδιαίτερος σταθμός και μετά χάθηκε προς του Ψυρρή όπου όλο και κάτι θα βρίσκονταν να ξεναγηθούν ή κάποιο καφενείο που είχε κλείσει ο ξεναγός να κάτσουν να πουν τις εμπειρίες που είχαν απ’ αυτό το σύντομο πέρασμα στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας.

Έτσι γνωρίζουν πια την Αθήνα οι τουρίστες, με ξεναγούς που εφευρίσκουν διάφορα σημεία που άλλα έχουν σχέση κάποια με την ιστορία της πόλης κι άλλα που ξεχωρίζουν για την ιδιαιτερότητά τους ή προκαλούν με των πρωτοτυπία τους. Είναι δε τόσοι πολλοί, που πιστεύω για να μπορέσουν να κινηθούν σε λίγο θα τους δούμε να ξεναγούνται και σε γειτονιές που ούτε οι Αθηναίοι πια δεν θυμούνται ενώ οι ξεναγοί, κυνηγώντας διαρκώς την πρωτοτυπία θα προβάλλουν από τα πιο περίεργα ως τα πιο τετριμμένα της ζωής μας…    

ΑΘΗΝΑ, 07112022