Άπειρες εικόνες μέσα από τις οθόνες περνούν κάθε μέρα
μπροστά από τα μάτια μου, τόσο πια που αρχίζω να τα κλείνω από υπερκορεσμό. Βεβαίως
και εκτιμώ την προσπάθεια κάθε ατόμου να μοιραστεί με το ψηφιακό κοινό αυτά που
βλέπει ή μέσω αυτών να αποκαλύψει την διάθεσή του αλλά είναι τόσες πολλές πια που
χάνονται σε έναν ωκεανό από εικόνες με κοινό, δυστυχώς, χαρακτηριστικό οι
περισσότερες την κοινοτυπία και την ρηχή πρόσληψη.
Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ σε κάποιες που το θέμα τους τις κάνει
να ξεχωρίζουν και ο τρόπος που βλέπει το μάτι πίσω από το φακό τους προκαλεί πολλά
όμορφα συναισθήματα. Όπως η φωτογραφία της Danielle Laumann που πιάνει μια πολύ τρυφερή στιγμή από τη ζωή μας οικογένεια καναδέζικης αγριόχηνας σε κάποια λίμνη στην περιοχή που ζει. Μια στιγμή που αποτυπώνει την
προσοχή που δίνουν οι γονείς στα 14 βλαστάρια τους και αυτά, υπάκουα να βαδίζουν
ανάμεσά τους σε μια βόλτα εμπειρίας που είχαν με το νερό. Τα μικρά παπάκια δεν
ξέρουν ακόμα ότι αν βγουν από την γραμμή που περπατούν θα χαθούν αλλά αυτό το
μαθαίνουν εμμέσως από τους γονείς που ένας μπροστά ανοίγει το δρόμο και ο άλλος
πίσω ελέγχει μη και κάποιο ξεστρατίσει. Αυτή η βόλτα, είτε μέσα στο νερό, είτε
έξω από αυτό για τα χηνάκια είναι ένα μάθημα ζωής που θα τα βοηθήσει να μεγαλώσουν,
να ενηλικιωθούν και όταν έρθει η ώρα τους να το διδάξουν κι αυτά στους δικούς τους
απογόνους.
Την είδα και ο νους μου πήγε μακριά, στο Wyoming αλλά αναζητώντας ανάλογες
εικόνες στην καθημερινότητά μας, είδα πως είναι πολύ λίγες, πραγματικά και
μεταφορικά. Όσο για το μάθημα της επιβίωσης, όπως αυτό γίνεται από τις αγριόχηνες στα χηνάκια τους, τα περισσότερα παιδιά των ανθρώπων το μαθαίνουν δυστυχώς από
καρικατούρες…
ΑΘΗΝΑ, 18052024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου