Οι ήχοι από την πρόβα μιας ορχήστρας έρχονταν από μια μικρή,
εσωτερική πλατεία του Πεδίου του Άρεως, κοντά στην οδό με τις προτομές των
ηρώων της Παλλιγενεσίας. Μεσημεράκι και ο κόσμος που ήταν εκεί, αραιός και
έψαχνε σκιά. Παρέες από ασιάτες κυρίως μετανάστες και οικογένειες με παιδιά,
πολλά από τα οποία προσπαθούσαν να συνδυάσουν το παιχνίδι με το πούλημα
ηλιόσπορων σε μικρές πλαστικές σακκούλες.
Δεν είχα διάθεση να ασχοληθώ με κάτι συγκεκριμένο εκεί πέρα
σήμερα το μεσημέρι, απλά περνούσα αλλά σαν άκουσα τους ήχους της μουσικής κατευθύνθηκα
προς την πλατεία και έκατσα σε ένα παγκάκι να παρακολουθήσω την πρόβα ενός μουσικού
συγκροτήματος από την Πάτρα που λέγεται «Τανγοραμμένοι» και το οποίο όπως έμαθα,
ήταν και το πρώτο που έπαιξε στο δρόμο και συνεχίζει να είναι από τα σπουδαία
σε αυτό το είδος.
Αποτελείται από τους Κώστα Τσαρούχη, κοντραμπάσο, Κώστα
Ζυγούρη, ακορντεόν, Αλέξη Κλαβά, κρουστά και Νίνα Καραμολέγκου, φωνητικά.
Παίζουν, όπως λέει το όνομά τους τάνγκο και διάφορες σχετικές με αυτό το είδος
μουσικές στο δρόμο, συνήθως στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου τα πρωινά των
Σάββατων και τα απογεύματα αλλά και σε διάφορα καταστήματα. Σήμερα όπως έμαθα σήμερα
το βράδυ θα παίξουν στο κατάστημα «Μάμπρα», Μπουμπουλίνας και Κωστή Παλαμά στο
Χαϊδάρι και όποιος είναι προς εκείνα τα μέρη μπορεί να πάει να τους ακούσει
γιατί αξίζουν.
Η πρόβα κράτησε αρκετή ώρα και σιγά - σιγά γύρω τους συγκεντρώθηκαν
πολλοί από αυτούς που περνούσαν την ώρα τους στο Πεδίο του Άρεως, ασιάτες
μετανάστες και πολλά παιδιά. Ανάμεσά τους ήταν και δυο τρία πιτσιρίκια που αφού
περιεργάστηκαν πρώτα τους μουσικούς και ιδιαίτερα τον ντράμερ Αλέξη, πήραν κάτι
ξυλαράκια και άρχισαν να χτυπάνε στο ρυθμό της μουσικής, άλλα μεγαλύτερα ξύλα και
τα φωτιστικά που ήταν φυτεμένα στην πλατεία. Απ’ όλα διακρίθηκε μια μικρή, η
Νίνα, αν κατάλαβα καλά το όνομά της στα ασιατικά, που δεν αποκλείεται στο
μέλλον, αν της έρθουν βέβαια τα πράγματα καλά και σε αυτή και στην οικογένειά της,
να γίνει σπουδαίος μουσικός γιατί, όπως όλοι παραδέχτηκαν, δεν χρειάστηκε ούτε
πέντε λεπτά να πιάσει το ρυθμό και να κάνει ακόμη φιγούρες με τα ξύλα -
μπαγκέτες που χτυπούσε το άδειο φωτιστικό σαν επαγγελματίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου