ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ

Υπάρχει ένα παρκάκι, κοντά στον Πύργο Αθηνών το οποίο ορίζεται κυκλικά από την οδό Άγγελου Πύρρη το οποίο, θα ήταν σαν όλα τα άλλα, αν στη μέση του δεν υπήρχε ένα μνημείο αφιερωμένο στην άγνωστη εθελόντρια αδερφή, το οποίο σαφώς παραπέμπει στις εθελόντριες νοσοκόμες οι οποίες πολλαπλώς συνέδραμαν τις υγιειονομικές υπηρεσίες των ενόπλων δυνάμεων στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων και έσωσαν πολλές ζωές.

Δεν γνωρίζω περισσότερα για το μνημείο, αλλά βλέποντάς εκεί και ακούγοντας περί της υπηρεσιακής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου που θα μας οδηγήσει στις επαναληπτικές εκλογές στις 17 Ιουνίου, σκέφτηκα πολύ απλά, ότι όλοι τούτοι έχουν ονοματεπώνυμο, επιλέχθηκαν για τη διάκρισή τους σε πολλούς τομείς της πολιτείας και της κοινωνίας και αναλόγως με το έργο τους θα κριθούν από την ιστορία η οποία τούτες τις μέρες έχει αναπτύξει ιδιαίτερες ταχύτητες και έχει φέρει τη χώρα μας στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.  

Ονοματεπώνυμο όμως είχαν και όλες οι νοσοκόμες, οι οποίες εκτέθηκαν στα πυρά του πολέμου και κινδύνεψαν αλλά χάρη του εθελοντισμού, όπως και οι στρατιώτες σκοτώθηκαν για την πατρίδα, αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Αυτές κι αυτοί πήγαν στον πόλεμο γιατί τους κάλεσε η πατρίδα και δεν έβαλαν όρους ενώ τους άλλους, τους κάλεσαν κάποιοι που την έφεραν σε αυτό το χάλι που ζούμε σήμερα και οι οποίοι, μη μπορώντας να δώσουν λύση στα προβλήματα που δημιούργησαν, κάλεσαν όταν βρέθηκαν σε αδιέξοδο, κάποιους να αναλάβουν για να συνεχίσουν αυτοί απρόσκοπτα το καταστροφικό έργο τους και στο μεταξύ αν συμβεί το χειρότερο, αυτούς θα στιγματίσουν...