Ο Σεραφείμ Φυντανίδης, που αύριο το μεσημέρι αποχαιρετάμε
από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, υπήρξε ο μεγάλος μου δάσκαλος στη δημοσιογραφία
και ο άνθρωπος που επηρέασε σε πολλά το πέρασμά μου από αυτή την τέχνη. Με φώναξε
τέλη Ιουνίου του 1987 να κάνω τις θερινές αντικαταστάσεις στην Ελευθεροτυπία
και άρχισα να δουλεύω εκεί από την 1η Ιουλίου, τον Ιούλιο του μεγάλου καύσωνα. Πέρα
από αυτό το θέμα, εμένα με έκαιγε περισσότερο ο καύσωνας του πως θα ανταποκριθώ
στις απαιτήσεις μιας μεγάλης εφημερίδας στα βαθιά της οποίας με έριξε αλλά αυτός
ήταν πάλι που με στήριξε και μου έδωσε θάρρος να προχωρήσω σε ένα δύσκολο για
εκείνα τα χρόνια χώρο.
Από τότε και δεκατέσσερα πλήρη χρόνια, ήταν ο άνθρωπος που
έβλεπα καθημερινά πάντα γύρω στα μεσάνυχτα, την ώρα που μετά την «πρώτη σελίδα»
τη δημιουργία της οποίας επέβλεπε πάντα, τέλειωνε το διάβασμα των περίφημων «πολιτικών
παρασκηνίων» της Ελευθεροτυπίας και μου τα παρέδιδε για να τα στείλω στη
φωτοσύνθεση. Τότε λέγαμε καληνύχτα ο ένας στον άλλο αλλά δεν ήταν και λίγες οι
φορές που τις επαναλαμβάναμε όταν είχαμε «θέμα» τη νύχτα γιατί εγώ έμεινα στο
γραφείο ως το κλείσιμο της πρώτης έκδοσης. Αυτή η καθημερινή μας επαφή ήταν για
μένα ένα μεγάλο σχολείο στη δημοσιογραφία και φυσικά σε ότι αυτή την
περιέβαλλε. Εκείνα τα χρόνια δεν έγραφα τίποτα στην εφημερίδα, η δουλειά του
συντάκτη ύλης είχε άλλες απαιτήσεις και δεν άφηνε χρόνο για τέτοια αλλά σαν το
τόλμησα, αυτός ήταν που με έκανε να βάλω μπροστά, να προχωρήσω μέχρι που καθιέρωσα
την στήλη «Μικρές Πατρίδες» πάντα όμως στη σκιά της βασικής δουλειάς μου. Αυτό κράτησε μέχρι την 1η Ιουλίου
2000, επέτειο που διάλεξα να αποχωρήσω, σε φιλικό κλίμα , από την Ελευθεροτυπία
για να προχωρήσω μόνος χωρίς όμως να κόψω τους δεσμούς με την εφημερίδα με την
οποία, παρά τις αντιπαλότητες και τους νεωτερισμούς που υιοθέτησε, κράτησα
συνεργασία μέχρι που άρχισε η διάλυσή της πριν από λίγα χρόνια.
Ως μαθητής του και συνάδελφος, του εύχομαι καλόν παράδεισο
στον ουρανό των δημοσιογράφων και φυσικά και των αναγνωστών των εφημερίδων που
αγαπήσαμε και συνεχίζουμε να αγαπάμε…
ΑΘΗΝΑ, 26122014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου