ΕΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΕΛΛΑΔΑ…

Έχω ξαναπάει πριν από έξη χρόνια στο πανηγύρι του Αγίου Κωνσταντίνου στο Αετοχώρι (Μαρκελέσι το έλεγαν παλιότερα), συνοικισμό της άλλοτε κραταιάς μητρόπολης των τσελιγάτων, Στεφανιάδα της Αργιθέας και ως δείχνουν τα πράγματα θα ξαναπάω καθώς, τολμώ να πω πως είναι από τα ωραιότερα και πιο ενδιαφέροντα όλης της ορεινής Ελλάδας.

Πριν προχωρήσω να πω γιατί είναι το ωραιότερο πρέπει να πω ότι αυτό το πανηγύρι έχει ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια και ήταν το πρώτο αντάμωμα των τσελιγάδων της Στεφανιάδας σαν επέστρεφαν με τα κοπάδια τους την άνοιξη από τον κάμπο στα Άγραφα και έτσι κράτησε μέχρι σήμερα. Η διαφορά από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε είναι ότι αν δεν πέφτει η εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου Σαββατοκύριακο, το πανηγύρι γίνεται το αμέσως επόμενο Σάββατο και τούτο γιατί δεν υπάρχουν πια τσελιγάδες ούτε στη Στεφανιάδα ούτε και σε άλλα γειτονικά χωριά της Αργιθέας που μένουν όλο το καλοκαίρι στα βουνά. Οι απόγονοί τους ζουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, κυρίως στη Βοιωτία, τη Λοκρίδα και την Αθήνα αλλά χάρη στο ισχυρό πατριδοτοπικό κίνημά τους, καταφέρνουν και διοργανώνουν κάθε χρόνο ένα εξαιρετικό πανηγύρι και ζωντανεύουν το άδειο πλέον χωριό τους.

Έτσι λοιπόν είναι αρκετοί αυτοί που επιστρατεύονται να οργανώσουν το πανηγύρι και κάθε χρόνο τα καταφέρνουν θαυμάσια. Ακόμη και εφέτος που η οικονομική κρίση πλέον δαγκώνει ως το κόκκαλο, οι Στεφανιαδιώτες κατάφεραν να δώσουν το παρών στον Άγιο Κωνσταντίνο εκατό σχεδόν άτομα που χάρηκαν την ωραία ημέρα και διασκέδασαν ως το απόγευμα με την ωραία ορχήστρα που ξέρει τα παλιά ωραία αργιθέατικα τραγούδια αλλά δεν υστερεί σε καινούργια δημοτικά τραγούδια που αρέσουν στην νεολαία.

Η νεολαία βέβαια δεν μπορούμε να πούμε πως είχε και σοβαρή εκπροσώπηση καθώς τα πράγματα γι’ αυτή τη γενιά δεν πάνε καθόλου καλά και πολλοί είχαν και υποχρεώσεις με τα σχολεία και τις σπουδές τους. Έτσι ο μέσος όρος της ηλικίας των πανηγυριστών προχθές στο Αετοχώρι ήταν κάπως ανεβασμένος αλλά αυτό δεν εμπόδισε να δημιουργηθεί κέφι και ο χορός να δώσει και να πάρει καθώς ορισμένοι τον έχουν και στο αίμα τους. Περιττό είναι να πούμε πως αυτοί που ανέλαβαν να διοργανώσουν φέτος το πανυγήρι, από το καθάρισμα του χώρου μέχρι το φαγητό που περιελάμβανε υπέροχο ψητό κρέας και τσαλαφούτι, πήραν πάλι άριστα και τους ευχαριστούμε για την φροντίδα και τη φιλοξενία.

Ιδιαίτερη ήταν η συγκίνηση όλων μας όταν στο προχθεσινό εορταστικό αυτό προσκλητήριο στο Μαρκελέσι έδωσε πάλι εφέτος παρών και ο αειθαλής Μιλτιάδης Φλούδας με μετρά φέτος 101 χρόνια ζωής και για τον οποίο ετοιμάζουμε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα που θα διαβάσετε και θα δείτε τον επόμενο μήνα. Από πλευράς εκκλησίας τώρα, πρέπει να πούμε ότι φέτος τα έβγαλε πέρα μόνος του ο παπα – Βασίλης Γυφτογιάννης ο οποίος κατά την παράδοση της Αργιθέας έσυρε πρώτος το χορό ενώ σημαντική ήταν και η παρουσία μελών του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αργιθέας.

Εγώ από την πλευρά μου να ευχαριστήσω τους καλούς φίλους, Δημήτρη Παπαδιά και Θανάση Πλούμπη που οδήγησαν από την Αθήνα ως το Μαρκελέσι και δεν φτάνει αυτό, στην επιστροφή έκαναν παράκαμψη και με πήγαν από το δρόμο Καρδίτσα – Φουρνά στο χωριό για να συνεχίσω τις αγροτικές δουλειές που έχω ανοίξει. Εξαιτίας τους δεν έγραψα αμέσως για το πανηγύρι και ακόμη γιατί δεν δίνω τούτη τη στιγμή μεγάλη έκταση. Θα επενέλθω όμως σύντομα με πολλές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες.