ΤΑ ΓΕΛΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ

Ο ποταμός Μέγδοβας που περπατήσαμε προχθές με τους φίλους από τον ΕΟΣ Καρδίτσας ακούγεται από τους ντόπιους και ως η Μέγδοβα αλλά σε διάφορα παλαιότερα κείμενα θα τον συναντήσουμε και ως Καμπύλο αλλά κυρίως ως Ταυρωπό – έτσι είπαν στην αρχή και το φράγμα που μάζεψε τα μισά νερά του και αργότερα ονομάστηκε Λίμνη Πλαστήρα.

Το όνομα Ταυρωπός προέρχεται από τη λέξη ταύρος και το ρήμα όψομαι (βλέπω) - συμπαθάτε με για τη φιλολογική μου επάρκεια σε αυτό το θέμα το οποίο θίγω με άλλη αφορμή και ζητώ την επιείκειά σας αλλά και τη συμβολή σας για το σωστό- που σημαίνει αυτός που έχει την όψη του ταύρου ή και μάτια ταύρου (βλ. γλαυκώπις – προσωνύμιον της Αθηνάς). Στην περίπτωση για να δοθεί από τους μακρινούς μας προγόνους αυτό το όνομα στον ποταμό, έγινε για δυο κυρίως λόγους. Πρώτον ότι η δύναμή του έμοιαζε με ταύρο, μαινόμενο μάλιστα όταν ήταν στις κατεβασιές του ή τα πρασινογάλαζα νερά του έμοιαζαν με μάτια βοδιού. Και στις δυο περιπτώσεις τα πράγματα ταιριάζουν κι έτσι κρατήθηκε το όνομα αυτό ως τις ημέρες μας.

Με αυτές τις σκέψεις παρατήρησα αρκετή ώρα (και από απόσταση βεβαίως) ένα κοπάδι γελάδια που αναχάραζε κάτω από τα πλατάνια προς την πλευρά του Κλειτσού και τα όποια μόλις μας είδαν μαζεύτηκαν όλα σε μια πυκνή ομάδα, με τα μεγάλα να μας παρατηρούν εξεταστικά ενώ παράλληλα είχαν στο νου τους τα μοσχάρια και σε μια διάταξη άμυνας θα έλεγα, πέρασαν το ποτάμι κάνα δυο φορές μέχρι να βρουν ένα άλλο μέρος να ησυχάσουν.

Το θέαμα ήταν ωραίο και έδειχνε υποτυπωδώς την οργάνωση αυτών των ζώων, τα οποία αποκαλούμε και περιφρονητικά κάπως «γελάδια» και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον παρείσακτο στο χώρο τους και την προστασία των αδυνάμων μελών του κοπαδιού. Ήταν ωραίο επίσης θέμα για φωτογραφίες αλλά ήθελε ένα καλό τηλεφακό ώστε να μην ενοχλούνται από την παρουσία του φωτογράφου και φυσικά αυτός να είναι σε απόσταση ασφαλείας γιατί τότε, πριν προλάβει να δει τα υπέροχα μάτια ενός ταύρου θα γνώριζε με επώδυνο τρόπο τη δύναμη των κεράτων του. 

ΑΘΗΝΑ, 12082016