ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ 1982/83 ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ

Δημοσίευσα πριν από λίγες ημέρες ένα μεγάλο λεύκωμα από τη συνάντηση, μετά από 33 χρόνια, των αποφοίτων της τάξης 1982 – 1983 του Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου Καρπενησίου η οποία έγινε στις 13 Αυγούστου στο ίδιο σχολείο και κατά γενική αίσθηση σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Οι απουσίες που καταγράφηκαν εκείνη τη συγκινητική ημέρα θεωρήθηκαν δικαιολογημένες ενώ δεν έλειψαν και ορισμένα σκασιαρχεία τα οποία προβλημάτισαν κάπως πολλούς παλιούς συμμαθητές και συμμαθήτριες.

Εκείνη λοιπόν την πρώτη δημοσίευση με τις φωτογραφίες από την συνάντηση έρχεται σήμερα να συμπληρώσει και ένα μικρό κείμενο με λίγες παρατηρήσεις και σχόλια ενός «εξωσχολικού» κυρίως πάνω στη διάθεση των παλιών συμμαθητών και συμμαθητριών να ξαναμπούν μετά από τόσα χρόνια πάλι στην τάξη και να πάρουν απουσίες – το ζητούμενο που προκαλούσε και αμηχανία για το αποτέλεσμα καθώς σήμαινε την επιστροφή στο 1983 και με αυτό, να γίνει κατόπιν και ο απολογισμός μιας ολόκληρης γενιάς η οποία μετά την αποφοίτησή της σκορπίστηκε στους πέντε ανέμους του κόσμου αναζητώντας προκοπή, και φυσικά, και δικαίωση για τα χρόνια που έκατσε στο θρανίο και τις θυσίες της οικογένειας που ήθελε τα παιδιά της να έχουν μια καλύτερη απ’ αυτή μοίρα.

Ναι, ήταν η εποχή που η τάξη κάθισε για πρώτη φορά στα θρανία δύσκολη όχι μόνο για την Ευρυτανία αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα καθώς η χώρα είχε περάσει στην Μεταπολίτευση όπου νέες πολιτικές δυνάμεις είχαν έλθει στο προσκήνιο και οι αλλαγές που θα ακολουθούσαν θα άλλαζαν σε πολλά πράγματα την ελληνική κοινωνία και αυτοί οι απόφοιτοι μπήκαν αμέσως κιόλας στην πρώτη γραμμή της νέας εποχής. Και δεν ήταν μόνο οι αλλαγές σε σχέση με τους παλαιότερους που γνώρισαν στην εκπαίδευση αλλά και κατόπιν, στον αγώνα της επιβίωσης τα πράγματα γι’ αυτούς ήταν σαφώς πιο ευνοϊκά από κάθε άλλη προηγούμενη γενιά και σε τίποτα δεν θύμιζε το στενάχωρο κοινωνικό και οικονομικό τοπίο που μεγάλωσαν στην απελπισμένη ύπαιθρο και τα αδύναμα χωριά της Ευρυτανίας.

Το Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Καρπενησίου υπήρξε για τους περισσότερους εκείνη την εποχή το σχολείο που θα έδινε με κάποια επάρκεια τις κατευθύνσεις για σύντομη επαγγελματική αποκατάσταση γιατί, κακά τα ψέματα, οι δυνατότητες των οικογενειών για μακροχρόνιες σπουδές ήταν ελάχιστες. Γι’ αυτό και όσοι προέρχονταν από τα χωριά και άλλες πόλεις έμεναν στην «Εστία» η οποία κάλυπτε με ικανοποιητικό τρόπο τις βασικές ανάγκες των μαθητών και των μαθητριών για στέγη, διατροφή και συνθήκες μελέτης.  

Έτσι λοιπόν στο προσκλητήριο της 13^ης Αυγούστου μπήκαν πάλι στην τάξη αφού πρώτα το προαύλιο του ΤΕΛ γέμισε αγκαλιές από συμμαθητές και συμμαθήτριες και καθώς έδειξαν τα πράγματα λίγες ήταν οι εκπλήξεις καθώς δεν χρειάστηκε και πολύ προσπάθεια να αναγνωριστούν μεταξύ τους. Σαφώς και οι αλλαγές μετά από 33 χρόνια ήταν εμφανείς αλλά δεν ήταν τέτοιες ώστε να κάνουν κάποιους να μην αναγνωρίζονται. Κι εκεί άρχισαν οι διακριτικές ερωτήσεις, μεταξύ αυτών κυρίως που δεν βλέπονταν συχνά για τα πεπραγμένα της ζωής και την πορεία τους στον κόσμο.

Αυτό που φάνηκε στη συνάντησή τους ήταν ότι αυτή η τάξη δεν πήγε χαμένη καθώς μετά την αποφοίτησή τους οι περισσότεροι βρήκαν δούλεψαν πάνω σε αυτό που ετοιμάστηκαν και ήθελαν και σε γενικές γραμμές σήμερα παρουσιάζονται ικανοποιημένοι και έτοιμοι να περάσουν στη συνταξιοδότηση. Το μεγαλύτερο δε ποσοστό βρέθηκε μακριά από την Ευρυτανία (μέχρι την μακρινή Φινλανδία έχουν συμμαθητή τους) και λίγοι δούλεψαν στο Καρπενήσι όπως εξάλλου συνέβαινε πάντα στην Ευρυτανία. Κατάφερνε και σπούδαζε μεγάλο ποσοστό παιδιών αλλά οι περισσότεροι αναζητούσαν προκοπή μακριά από τη γενέτειρα γιατί οι λίγες δουλειές που υπήρχαν δεν ήταν διεθέσιμες για όλες κι όλους.

-     Να σημειώσουμε πως στο σημερινό ΤΕΛ τους αποφοίτους του 1982/83 υποδέχθηκε ο διευθυντής Θανάσης Τσακνιάς ενώ από την ωραία και συγκινητική συνάντηση δεν έλειψαν η διευθύντριά Ολυμπία Μωραίτου και πολλοί καθηγητές, οι Κώστας Λαθύρης, Λευτέρης Γιαταγάνας, Αντώνης Ντρίβας, Γιώργος Αναγνώστου, Κώστας Πέτρου, Νίκος Κεφαλάς, Παπαδημητρίου και Αμαλία Αναγνώστου. Στο Κεφαλόβρυσο τέλος έγινε το τελευταίο προσκλητήριο των παλιών συμμαθητών σε ένα μεγάλο τραπέζι και γλέντι κι εκεί δόθηκε η υπόσχεση για όσο το συντομότερο μια νέα συνάντηση...

ΑΘΗΝΑ, 30082016