Δεν μπορείς να το πεις πια χωριό - μια φωλιά σπιτιών είναι δίπλα
σε μια ρεματιά που συγκροτούν το Βεναρδάδος λίγο
πιο πάνω από τον ονομαστό Πύργο της Τήνου απ’ όπου προήλθαν πολλοί μεγάλοι
καλλιτέχνες, κυρίως γλύπτες που τίμησαν με το παραπάνω αυτή την σπουδαία τέχνη.
Υπήρξαν καιροί που το Βερναρδάδος ήταν γεμάτο κόσμο που οι περισσότεροι
δούλευαν στα γύρω λατομεία μαρμάρου και την επεξεργασία τους. Οι καιροί αυτοί
πέρασαν, όπως παντού εξάλλου στην χώρα μας και ο μικρό χωριό χωρίς ανθρώπους σιώπησε,
μόνο λίγοι κατοικούν πια σε αυτό όλο το χρόνο και όσο περνούν τα χρόνια
λιγοστεύουν κι εκείνοι που έχουν θύμισες από τον παλιό καιρό.
H ζωγράφος Κωνσταντίνα Συλίκου που σχεδίασε και επιμελήθηκε την
έκθεση στο πλυσταριό του Βερναράδου δείχνει μια φωτογραφία από την εποχή που
αυτό λειτουργούσε. |
Για να μην ξεχαστούν αυτοί οι χρόνοι, ο δραστήριος σύλλογος του χωριού «Άγιος Ιωάννης Θεολόγος» που φέρει το όνομα της εκκλησίας του χωριού Αϊ – Γιάννη του Θεολόγου, διοργάνωσε φέτος έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Οι ρίζες μας» αφιερωμένη στους προγόνους των Βεναρδαδιτών και την κληρονομιά τους. Η έκθεση η οποία σχεδιάστηκε και επιμελήθηκε η ζωγράφος Κωνσταντίνα Συλίκου περιλαμβάνει φωτογραφίες από το Βεναρδάδο τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα με πρόσωπα κυρίως σε διάφορες στιγμές της οικογενειακής και κοινοτικής ζωής. Κάποιες απ’ αυτές τις φωτογραφίες στόλισαν το ημερολόγιο του Συλλόγου το 2020 αλλά από τότε συγκεντρώθηκαν και άλλες και τυπωμένες σε μεγάλο μέγεθος αυτές τις ημέρες εκτίθενται σε διάφορα σημεία του χωριού. Το ιδιαίτερο στην περίπτωση είναι ότι επιλέχθηκε να εκτεθούν στα σημεία που είχαν τραβηχτεί πολλά χρόνια πριν και τούτο προκαλεί περισσότερο το ενδιαφέρον καθώς οι απουσίες γίνονται πιο αισθητές και οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Ακόμη, οι φωτογραφίες όπως έχουν απλωθεί στο χωριό αποτελούν έναν οδηγό για την ιστορία του και σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν όποιον ενδιαφέρεται και τα μέλη του δραστήριου συλλόγου.
Ενδιαφέρον προκαλούν οι φωτογραφίες σε μια κλειστή πόρτα που από πάνω της υπάρχει η ταμπέλα «Ταβέρνα – Το Ξημέρωμα». Στο Βερναρδάδο δεν λειτούργησε ποτέ ταβέρνα αλλά οι χωριανοί επέλεξαν αυτό το χώρο για να συγκεντρώνονται μετά τον κόπο της ημέρας και μετά την λειτουργία της Κυριακής. Εκεί έφερνε ο καθένας από το σπίτι του ότι είχε, άλλος κρασί, άλλος ρακί, ψωμί, τυρί, καρπούς, φρούτα και κάθονταν και απολάμβαναν την παρέα ενώ πολλές φορές τους διασκέδαζε το «Ραδιόφωνο» ο Μάρκος Συλίκος που τραγουδούσε πολύ όμορφα τα πάντα και γι’ αυτό τον έλεγαν έτσι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν επίσης οι φωτογραφίες που είναι αναρτημένες στο σώμα του παλιού πλυσταριού στη ρεματιά, ενός μνημείου της κοινωνικής ζωής του Βερναρδάδου αλλά και αρχιτεκτονικό κόσμημα που σώζεται ακέραιο και προκαλεί να ξαναπάρει ζωή. Στο πλυσταριό ο επισκέπτης μπορεί επίσης να δει την εικαστική παρέμβαση της Πηνελόπης Γαΐτη με τίτλο «Γέννα, μια αέναη επιστροφή» που εντάσσεται στη σειρά εκδηλώσεων «Ιστορίες Νερού» που γίνονται το φετινό καλοκαίρι σε όλη την Τήνο. Λίγο πιο πάνω από το πλυσταριό βρίσκεται ένας ωραίος σπάνιας κατασκευής περιστερώνας σε σχήμα γάμα τον οποίο ο Σύλλογος κατάφερε να βρει τον ιδιοκτήτη του και τον ανακαίνισε υποδειγματικά.
Η έκθεση των φωτογραφιών στο Βερναρδάδο στο κτίριο που ήταν κάποτε σχολείο μπροστά στη μεγάλη πλατεία εγκαινιάστηκε στις 21 Ιουλίου, παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρκέλλας, εικόνα της οποίας φυλάσσεται στο χωριό και τελείται εσπερινός στη χάρη της. Θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη του Αυγούστου ενώ υπάρχει σκέψη να παραταθεί καθώς το ενδιαφέρον τόσο των συγχωριανών όσο και των επισκεπτών είναι έντονο.
Για τα επόμενα χρόνια, όπως μας είπε η Κωνσταντίνα Συλίκου
έχουν προγραμματίσει να κάνουν εκθέσεις αφιερωμένες στους Βερναρδαδιανούς
μαρμαργλύπτες καθώς κάθε οικογένεια έχει έναν η δύο καθώς και στην σπουδαία
χορεύτρια κλασικού μπαλέτου Λιλή Μπερδέ. Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία…
ΑΘΗΝΑ, 09082022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου