Ένα από τα φυτά της Μεσογείου που δεν καίγονται εύκολα, είναι οι φραγκοσυκιά –πολύτιμη κάποτε για τον γλυκό καρπό της σε πολλούς ανθρώπους στο Αιγαίο ενώ σπουδαίο ρόλο έπαιζε επίσης και ως φράχτης για την προστασία των μικρών κήπων από τα ζωντανά κι ακόμη, ως γραμμή ανάσχεσης πιθανής πυρκαγιάς…
Ένα τέτοιο φυτό, οπλισμένο μάλιστα με ένα σωρό αγκάθια για να προστατεύεται από
μόνο του είναι ευνόητο πως δεν χρειάζονταν κανενός είδους προσοχή.
Ο άνθρωπος όμως του Αιγαίου, ο αληθινός άνθρωπος και όχι οι καρικατούρες των
καιρών μας έκρινε πως και αυτός ο σωρός με τα αγκαθωτά φύλλα έχρηζε προστασίας
και γι’ αυτό συνήθως έκτιζε γύρω του ένα ψηλό πέτρινο τοίχο. Φανταστείτε λοιπόν
να είχαν στον παντελώς άδενδρο Ασφοντυλίτη της Αμοργού (φωτογραφία) ένα ή δύο
πεύκα τι θα έκαναν; Σίγουρα θα τα φύλαγαν με βάρδιες όπως οι τσολιάδες στο
Σύνταγμα τον Άγνωστο Στρατιώτη για να μη πάθουν τίποτα και χάσουν, τουλάχιστον
τη σκιά τους!
ΑΘΗΝΑ, 25092009
Το 2009 σαν σήμερα καίγονταν η Βόρεια Αττική. Ερχόμουν με το πλοίο από την Άνδρο και έβλεπα την Πάρνηθα σαν λαμπάδα. Δεν είχα τι να γράψω και θυμήθηκα τις φραγκοσυκιές του Ασφοντυλίτη. Κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν τότε ο Ευαγγ. Αντώναρος και κάτι ψέλλισε…
ΑπάντησηΔιαγραφή