Τελειώνει και η εποχή του μαζέματος των μήλων και όσοι
παραγωγοί κατάφεραν να διατηρήσουν τις προδιαγραφές που ζητεί η αγορά, ήτοι
εμφάνιση, ίδιο μέγεθος και άλλα, μπορούν να δηλώνουν ικανοποιημένοι αφού δεν
πήγαν χαμένοι οι κόποι τους.
Είναι η μοίρα των φρούτων να ακολουθήσουν αυτή των αυγών
φαίνεται, όλα ίδια, εύθραυστα και ευαίσθητα για να μπορέσουν να κινηθούν με
καλή τιμή στην αγορά και να μην πάνε για αποχύμωση και μαρμελάδες όπου
καταλήγουν όσα άσχημα και κυριολεκτικά δεν βλέπονται επειδή δεν έτυχαν τις
φροντίδας αυτών που ζουν στα περιβόλια που σιγά – σιγά έχουν αρχίσει να
μοιάζουν με θερμοκήπια μέσα στα οποία τα πάντα ελέγχονται.
Δεν είναι της στιγμής να αναφερθούμε στην βιομηχανοποίηση
της δενδροκαλλιέργειας, τα πράγματα σε αυτή έχουν πάρει το δρόμο τους και το
μέλλον θα δείξει αν οι φόβοι και οι ενδοιασμοί ορισμένων ανθρώπων έχουν βάση.
Το θέμα μας είναι πόση ομορφιά μπορεί να έχει ένα άσχημο μήλο και τι γευστικές
εκπλήξεις μπορεί να κρύβει αυτό.
Πρόκειται συνήθως για καρπούς από μηλιές που μπορεί να
ξεκίνησαν τη ζωή τους βασισμένες στην αγάπη και την φροντίδα αυτών που τις
φύτεψαν ή τις μπόλιασαν σε τίποτα άγρια υποκείμενα που φύτρωσαν σε κάποιο
χωράφι, αλλά στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν. Όχι γιατί έπαψαν να τις αγαπούν αλλά
γιατί οι ανάγκες της ζωής οδήγησαν τους καλλιεργητές τους σε άλλους δρόμους
αναζητώντας καλύτερη τύχη.
Αν δε τις αγαπούσαν θα την έκοβαν και θα τις έκαναν καυσόξυλα αλλά τις άφησαν εκεί να υπάρχουν και αν θέλει ο θεός ή καιρός να καρπίζουν. Φυσικά στην αρχή, στα πρώτα χρόνια είχαν το νου τους σε αυτές κι όταν είχαν καρποφορία μάζευαν λίγα μήλα και τα υπόλοιπα τα άφηναν στα πουλιά ή να πέσουν και να σαπίσουν στο έδαφος. Με τα χρόνια και παγιώνοντας την εγκατάσταση μακριά από το χωριό, τις ξέχασαν αλλά τα δέντρα δεν έπαψαν να καρπίζουν, από συνήθεια ή επίτηδες να δουν πόσο αυτά έχουν σημασία για κάποιον που τα φύτεψε ή ακόμη και για τους εναπομείναντες συγχωριανούς.
Αυτά έχουν ένα δικαίωμα που δεν έχουν άλλα δέντρα…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 17102022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου