Λέγαμε προχθές για τον ανοιξιάτικο Γενάρη που μοιάζει περισσότερο για Απρίλη και τις υψηλές θερμοκρασίες που έχουν ξεγελάσει πολλά δέντρα και άνθισαν χωρίς να λογαριάσουν πως έχουν μπροστά τους ένα δύσκολο Φλεβάρη και έναν απρόοπτο Μάρτη…
Ακούω πάλι από το ραδιόφωνο πως από σήμερα χαλάει ο καιρός και ο Γενάρης αφήνει τις ηλιόλουστες μέρες και αρχίζει να αγριεύει με βροχές και χιόνια τα οποία δεν αποκλείεται τις επόμενες εβδομάδες να φτάσουν μέχρι το κέντρο της Αθήνας και το Σαρωνικό. Το λέω γιατί θυμάμαι ότι πολλές φορές κατά τα προηγούμενα χρόνια, ο Μάρτης μας πάγωνε και ακόμη πως ξεπάγιασε τα δέντρα σε πολλές περιοχές της Στερεάς και της Θεσσαλίας όπου «έκαψε» κυριολεκτικά εκατοντάδες πεύκα και λεύκες στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα.
Ακούω λοιπόν πως χαλάει ο καιρός και σκέφτομαι τις αμυγδαλιές που είδα προχθές στο χωριό μου, τη Μεγάλη Κάψη Τυμφρηστού η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, τις οποίες ποτέ δεν θυμάμαι να έχουν ανθίσει πριν τα μέσα του Φλεβάρη, να έχουν φουσκωμένα μπουμπούκια και ορισμένα κλαδιά τους να είναι στολισμένα με λουλούδια.
Το είδος τους βεβαίως και έχει από τη φύση του την ικανότητα να αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες αλλά φέτος οι αμυγδαλιές μοιάζουν να έχουν μπερδευτεί πολύ από την παρατεταμένη καλοκαιρία και άνθισαν πρόωρα ακόμα και στα μεγάλα υψόμετρα και καθώς αυτές δίνουν το σήμα να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα δέντρα, η καταστροφή της καρποφορίας είναι βέβαια γιατί δεν έχουν όλα την ίδια αντοχή στον πάγο και την υγρασία.
Η φύση δεν θα ξεγελαστεί; Αφού ξεγελιόμαστε εμείς! Φέτος το Πάσχα θα το γιορτάσουμε στα μέσα Φεβρουαρίου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το κείμενο Ηλία.