Είναι ιδιαίτερη η σημερινή μέρα λόγω των γενεθλίων μου αλλά και η χθεσινή στο χωριό είχε τις ωραίες εκπλήξεις της και μια απ’ αυτές ήταν το πουλάκι που βλέπετε να κρατάω στη χούφτα μου. Μη νομίστε όμως πως έφτασα, λόγω ώριμης βεβαίως ηλικίας, να πιάνω και πουλιά στον αέρα...
Αυτό μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ αλλά φαίνεται πως χθες είχα καλό αστέρι από πάνω μου και αξιώθηκα μετά από πολλά, πολλά χρόνια περιπλανήσεων στην ύπαιθρο, να πιάσω ένα πουλί. Τα κατάφερα όμως γιατί το βρήκα μέσα σε ένα παρατημένο σπίτι που είχε μπει από το σπασμένο τζάμι του παραθύρου και παρ’ όλες τις προσπάθειές που έκανε δεν μπορούσε να βρει την έξοδο.
Δεν ήταν δύσκολο να το πιάσω καθώς ήταν αποκαμωμένο από τις προσπάθειες και λίγο ζαλισμένο από τα χτυπήματα στο τζάμι. Έκατσε ήσυχο σε μια γωνιά και καθώς το έπιασα μαλακά είδα πως η καρδιά του είχε σχεδόν σταματήσει.
Σα παραλυμένο ήταν, αλλά τη στιγμή που είπα να ανοίξω την παλάμη μου να το καμαρώσω, σαν αστραπή πέταξε προς την ελευθερία και με άφησε με την ικανοποίηση πως κατάφερα να πιάσω ζωντανό ένα πουλί έστω και αυτού του μεγέθους και να το αφήσω να πετάξει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου