Θα έχετε δει φαντάζομαι τα δυστυχισμένα κοτοπουλάκια που
περισσεύουν από τα εκτροφεία και κατά την περίοδο του Πάσχα τα πουλάνε σε
διάφορους πάγκους για τη διασκέδαση υποτίθεται των παιδιών που κατά κανόνα, αν
δεν προλάβουν να σβήσουν μέχρι να τα πάνε στο σπίτι, ψοφάνε την επομένη ημέρα.
Είναι ένα φαινόμενο που δυστυχώς επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και φυσικά κανέναν
δεν ενδιαφέρει, πλήν των παιδιών που λυπούνται λίγο για την απώλεια του «παιχνιδιού»
και μετά ξεχνάνε…
Τέλος πάντων, έτσι έγινε και εφέτος με τα πουλάκια κι έτσι
νόμιζα πως θα ήταν και με αυτά που είδα να έχουν σε ένα κουτί δυο τσιγανόπουλα,
ο Αντώνης και ο Βαλάντης που ήταν εκεί μαζί με τους γονείς τους που όπως είδα είχαν
κάνει τα πασχαλινά ψώνια και περίμεναν να φύγουν. Νόμισα πως τα είχαν για
πούλημα και ρώτησα πόσο κάνουν. Δεν τα πουλάμε, είπε ο Αντώνης που ήταν πιο
θαρετός στην κουβέντα. Γιατί; Το ρώτησα. Θα τα μεγαλώσω, μου απάντησε. Που; Ρωτάω
πάλι. Δίστασε να μου απαντήσει και έριξε μια ματιά στον πατέρα του που ήταν
δίπλα μας με ένα αρνί στον ώμο και ο οποίος πρόθυμα μου εξήγησε πως θα το
μεγαλώσουν στην αυλή του σπιτιού που μένουν στον Κολωνό. Το ίδιο είχαν κάνει
και πέρσι και ένα πουλάκι το οποίο έγινε κόκκορας αλλά σαν άρχισε να λαλάει,
άρχισαν και οι περίοικοι τις διαμαρτυρίες και ο κόκορας πήρε το δρόμο για την
κατσαρόλα. Για τούτα εδώ μου είπαν, περιμένουν να έχουν καλύτερη τύχη και να
μην τους βγουν κοκκοράκια αλλά κότες κι έτσι να έχουν αργότερα και τα αυγά τους
στην αυλή που μένουν. Όπως και να έχει πάντως το θέμα με το μέλλον των μικρών κοτόπουλων, σημασία έχει πως μερικά από αυτά, αντί να καταλήξουν την επαύριο του Πάσχα στα σκουπίδια,θα βρουν μια γωνιά σε μια αυλή στον Κολωνό και αν δεν βάλουν πάλι τις φωνές οι γείτονες, θα ζήσουν καλά…
ΑΘΗΝΑ, 04052013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου