Μιας και πιάσαμε από το πρωί σήμερα το θέμα «πρώτη ύλη» για το μέλι των
ελληνικών βουνών, ήτοι τους άπειρους χυμούς των λουλουδιών και των δέντρων,
ιδιαίτερα αυτών που λόγω των αγκαθιών τους αποφεύγουμε να πλησιάσουμε ή αν το κάνουμε
το μετανοιώνουμε, μετά τα παρεξηγημένα γαιδουράγκαθα, ας πιάσουμε και ένα άλλο
επίσης παρεξηγημένο φυτό, τα βάτα. Τα βάτα που ο προσεκτικός παρατηρητής της
ελληνικής φύσης μπορεί να διαπιστώσει ότι έχουν λιγοστέψει πολύ εξαιτίας της βιομηχανικής
χρήσης της καλλιεργήσιμης γης και κυρίως λόγω της εγκατάλειψης των παλιών
χωραφιών.
Θα σας φανεί παράξενο αλλά οι βατουλιές, όπως τις ξέραμε παλιά στα χωριά
και ήταν συστάδες βάτων στην άκρη των χωραφιών που έπαιζαν το ρόλο του συνόρου έχουν
μειωθεί σε τραγικό βαθμό. Καλύτερα είναι να λέμε πως έχουν υποβαθμιστεί πολύ
και τούτο οφείλεται στο ότι καθώς οι άνθρωποι έπαψαν να ασχολούνται με τα χωράφια
τους και να τα βοσκάνε, τα βάτα στην αρχή πύκνωσαν αλλά γρήγορα άρχισαν να πνίγονται
μεταξύ τους αφού κανένα ζωντανό, οι κατσίκες επί του προκειμένου δεν τα έτρωγαν
και ακόμη επειδή έπαψε να φτάνουν στις ρίζες τους έστω και λίγες σταγόνες νερού
από τα στραγγίσματα των καλλιεργιών. Με λίγα λόγια μια απο τις συνέπειες της
εγκατάλειψης των μικρών καλλιεργιών είναι και η μείωση των μικροβιότοπων που
ήταν οι βατουλιές.
ΑΘΗΝΑ, 08072014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου