Μιλάω και γράφω για καρπούς και αγαθά της γης κυρίως από την
Κεντρική Ελλάδα και τη Θεσσαλία – περιοχές που μπορώ να φθάσω με το ΚΤΕΛ, τα
αυτοκίνητα φίλων ή και με τα πόδια. Έτσι σπανίως γράφω και φωτογραφίζω για
ανάλογα πράγματα σε μακρινούς τόπους που
είναι δύσκολο να φτάσω και χαίρομαι πολύ όταν κατορθώνω κάτι τέτοιο…
Έτσι ένιωσα μεγάλη χαρά όταν έπιασα στα χέρια μου, πριν από έξι
χρόνια, στο χωριό Τζανακιανά των Μαργαριτών Ρεθύμνου όπου πήγα τότε προσκεκλημένος
από το Οικομουσείο «Κουρητία Οδός», ένα τεράστιο κίτρο από τον κάμπο του
Μυλοποτάμου. Το κίτρο όπως μου είπαν έγινε τόσο μεγάλο (σαν κεφάλι έμοιαζε)
χωρίς λιπάσματα ή φάρμακα, μόνο με τη δύναμη του τόπου και την υγεία του
δέντρου και έτσι πρέπει να ήταν.
Το χάρηκα, το κράτησα αρκετή ώρα στην αγκαλιά μου, χόρτασα
την μυρωδιά του και σαν γύρισα στην Αθήνα, κάποιες φορές είδα λίγα στις λαϊκές
και τα μανάβικα αλλά δεν ήταν σαν αυτό το θαύμα της καρποφορίας που γνώρισα
τότε στην Κρήτη. Επίσης, από τότε δεν κατάλαβα γιατί έπαψε η καλλιέργειά του
και η εμφάνισή του στην αγορά…
ΑΘΗΝΑ, 30092016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου