Έλαμπε σαν αυγουστιάτικο μεσημέρι, παραμονές του Φωτισμού το 2005, ο τόπος στα Καμάρια και η απροσδόκητη χειμερινή καλοκαιρία γέμιζε με καλή διάθεση την παρέα στο αυτοκίνητο που είχε προορισμό το χωριό Άγραφα. Άστραφταν γύρω μας όλες οι κορυφές καθώς ήταν σκεπασμένες με παγωμένο χιόνι και στράβωναν τα μάτια που τολμούσαν να τις αντικρίσουν χωρίς μαύρα γυαλιά. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην καρδιά του χειμώνα να ξημερώνει μια τέτοια ηλιόλουστη ημέρα στα Άγραφα, αλλά ποτέ δεν είναι βέβαιο ότι θα την ακολουθήσει άλλη μια ίδια και το γεγονός ερμηνεύεται ως ένα παιχνίδι του καιρού ο οποίος πάντως ποτέ δεν ξεχνά να προειδοποιεί. Το μοναδικό συννεφάκι όλου του ουρανού με το οποίο έπαιζε εκείνο το απόγευμα ο αέρας πάνω από την κορυφή Παπαδημήτρης, δεν ήταν καθόλου αθώο όπως αποδείχθηκε σαν ξημέρωσε η επομένη ημέρα.- Σε μια αγκαλιά συννεφάκι ήταν κρυμμένη μια τρομακτική χιονούρα που ξέσπασε το βράδυ και η καλοκαιρία, μια μόνο ημέρα που είχε παραχωρήσει ο χειμώνας στους αετούς και τα γεράκια των Αγράφων για ξεμουδιάσουν λιγάκι τις παγωμένες φτερούγες τους… [05/01/05]
Για να είμαστε και στην επικαιρότητα της κακοκαιρίας. Ένα σημείωμα από την σελίδα «Στ’ Άγραφα» που δημιουργήθηκε σαν σήμερα πριν από έντεκα χρόνια, φιλοξένησε κατά καιρούς ενδιαφέροντα κείμενα και ωραίες φωτογραφίες και παίρνοντας τον τίτλο «Τα Άγραφα των Χρωμάτων» θα προχωρήσει σελίδα τη σελίδα ως το τέλος του χρόνου, σε μια διπλή έκδοση (έντυπη και ηλεκτρονική).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η περιγραφή σου Ηλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την πένα της καρδιάς για τα χιονόδοξα Άγραφα!
Καλή χρονιά...