Κυριακή 23 Μαΐου 2010

ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΟ ΤΟΥ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ


Ο Μάραθος των Αγράφων είναιι η γενέτειρα του ήρωα Κατσαντώνη

 Καθώς περνούν τα χρόνια, κάποια πράγματα που ξεκίνησαν κυρίως από την αγάπη ορισμένων ανθρώπων για τη γενέθλια γη και προσφοράς προς τον τόπο τους, δείχνουν να ωριμάζουν με ταχύτερο ρυθμό απ’ ότι και οι πλέον αισιόδοξοι είχαν φανταστεί και να αποκτούν διαστάσεις που ούτε είχαν τότε εκφραστεί!
Η προτομή του Κατσαντώνη


Φουστανελοφόροι γέροντες παραστέκουν στην προτομή του Κατσαντώνη

Επί του προκειμένου, η ετήσια εκδήλωση «Κατσαντώνεια» που διοργανώνεται κάθε χρόνο ανήμερα της εορτής του Αγίου Πνεύματος στο Μάραθο, το Μύρεσι των ευρυτανικών Αγράφων. Η εκδήλωση που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια, σιγά – σιγά καθιερώθηκε ως η πλέον ουσιαστική εκδήλωση τιμής στον λαμπρό προεπαναστατικό ήρωα κλεφταρματωλό Αντώνη Κατσαντώνη και για όλους τους αρματωλούς των Αγράφων, εκείνων των ανθρώπων που τη σπίθα της ελευθερίας που φώλιαζε στην καρδιά τους την έκαναν πυρκαγιά για τον τύραννο και οι αγώνες τους έδειξαν το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει το δουλωμένο Γένος.


Κλέφτικα τραγούδια και χορός από τους γέροντες στην πλατεία.

 
Με τα χρόνια η εκδήλωση εξελίχθηκε και σε ένα άτυπο μνημόσυνο προς όλους εκείνους τους ανωνύμους αγραφιώτες, τους τσοπάνηδες και τους αγρότες που στάθηκαν δίπλα στους εξεγερμένους αρματωλούς και με τον τρόπο τους ο καθένας υποστήριξαν τον αγώνα τους. Θα έλεγα επίσης πως στα χρόνια που πέρασαν, τα «Κατσαντώνεια» λειτούργησαν ακόμα και ως προς την αναθεώρηση κάποιων απόψεων σχετικά και το μοναδικό φυσικό και το βιωμένο περιβάλλον των Αγράφων και έκαναν κάποιους ιδιαίτερα υπερήφανους για την καταγωγή τους.

Εμ, ο μπάρμπα Λάμπρος Κοντογούνης θέλει γερό κράτημα στο χορό...

Οι κορφές, τα ξάγναντα, οι ραχούλες, τα ρέματα, τα μονοπάτια, οι εκκλησίες, τα εικονίσματα, οι πηγές, τα καλύβια, οι στρούγκες και τα αλώνια των προγόνων, έγιναν τα ιδιαίτερα στοιχεία που πάνω τους στηρίζουν την ψυχή τους και παίρνουν δύναμη σήμερα οι περισσότεροι Αγραφιώτες. Τα «Κατσαντώνεια», όπως και κάποιες ανάλογες εκδηλώσεις λειτούργησαν έτσι ώστε η αφηρημένη έννοια «Άγραφα» να γίνει μια απτή εικόνα και η ιδέες που πηγάζουν από αυτό τον τόπο να αποκρυσταλλωθούν σε συγκεκριμένες πράξεις και ενέργειες. Τι άλλη απόδειξη, από την διαρκή επιτυχία των «Κατσαντώνειων» ως προς τούτο υπάρχει;

Ο μπάρμπα Στέλιος Πεσλής με τον αδερφό του Ταξιάχη είναι από τους τελευταίους μόνιμους κατοίκους του Μαράθου.

Ο μπάρμπα Λάμπρος Κοντογούνης με τον "τσολιά", Λευτέρη Αβράμπο που διατηρεί την καλύτερη ψησταριά στα Επινιανά.

 
 Οι απόγονοι των ανθρώπων εκείνων, από το Μάραθο και τα γύρω χωριά των Αγράφων δίνουν κάθε χρόνο δυναμικά το παρών τους στην πλατεία του Κατσαντώνη, στο Μάραθο. Να τιμήσουν αφενός τους ήρωες προγόνους τους και αφετέρου, με την παρουσία τους να ζωντανέψουν έστω και για λίγες ώρες το λιποθυμισμένο χωριό τους. Τρανή απόδειξη για το ότι ο Μάραθος πνέει τα λοίσθια είναι το γεγονός ότι τα λίγα σπίτια που τα τζάκια τους καπνίζουν ακόμα, δεν φτάνουν να στεγάσουν έστω για μια νύχτα, όχι μόνο τους επισκέπτες, αλλά ούτε τους ίδιους Μαραθιώτες επισκέπτες. Έτσι επιστρατεύονται δωμάτια και κρεβάτια στα γύρω χωριά ενώ πολλοί είναι εκείνοι που καταφθάνουν ανήμερα της γιορτής στο χωριό και φεύγουν πριν τους πιάσει η νύχτα.

Ο Στέλιος και Ταξιάρχης Πεσλής μαζί με τις κυράδες τους όλοι τους τη ζωή την πέρασαν στο Μάραθο των Αγράφων.

Η μελαγχολική αυτή διαπίστωση η οποία συμπληρώνεται με την πικρή διαπίστωση της εκδημίας κάποιων ηλικιωμένων βαραίνει ακόμα περισσότερο την ψυχή των Μαραθιωτών. Κάθε χρόνο οι Μαραθιώτες διαπιστώνουν ότι κάποιος δικός τους πήρε τη θέση του στο μικρό τους νεκροταφείο κι απ’ εκεί αγναντεύει το χωριό και τους χωριανούς.

ΟΙ ΜΟΝΟΜΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΟΥ

Ο Πάνος Πεσλής με τη γυναίκα του Γιαννούλα

Ο Χρήστος Πεσλής με τη βουλγάρα γυναίκα του

Ο Κώστας Καλύβας με την Κατερίνα ζούν στον  οικισμό Πλάτανοι

Ο Φώτης Χρ. Πεσλής είναι ο νεότερος κάτοικος του Μαράθου

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΕΣΛΗ


Ο Χρήστος Πεσλής κάθε χρόνο καταφέρνει να επαναλάβει το «θαύμα» στην ψησταριά του καθώς είναι ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα απ’ όλους όχι μόνο να ψήσει ένα αγραφιώτικο αρνί, αλλά και να το λιανίσει. Όποιος έχει αμφιβολίες γι’ αυτό δεν έχει παρά να παραγγείλει ένα αρνί στο Χρήστο και να ανηφορίσει μια μέρα στο Μάραθο.

Ο Μάραθος όπως φαίνεται από το δρόμο που οδηγεί στο Κερασοχώρι.


.

1 σχόλιο:

  1. Ωραία και αυτή η ανάρτηση Ηλία.
    Οι ρίζες μου από τον πατέρα μου είναι από το Στένωμα Ευρατανίας. Αν και δεν τό'χω επισκεφθεί από δύο χρονών, τα βιώματα και οι ιστορίες που έχω από τη γιαγιά μου, έρχονται στο νου όταν και ότι διαβάζω για τον Κατσαντώνη.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή