Πώς ανέβηκε για πρώτη φορά ο άνθρωπος στην κορυφή κάποιου βουνού; Σίγουρα ακολουθώντας το θήραμά του. Μπροστά λοιπόν το ζώο, να ανοίγει μέσα στον φόβο του τον δρόμο, πίσω ο άνθρωπος να το ακολουθεί• κάπως έτσι πρέπει να ανοίχτηκε το πρώτο μονοπάτι στα βουνά.
Πιθανότατα χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να δημιουργηθούν τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουμε ακόμα μέχρι τις ημέρες μας και ζώνουν από όλες τις μεριές τα βουνά, χωρίς εντούτοις να τα πληγώνουν και να τα μειώνουν. Πρέπει, πάλι, ο άνθρωπος να υποχρεώθηκε πολλές φορές να παραμερίσει τα κλαδιά για να μην πνίξουν το πέρασμά του ή να απομακρύνει με τα χέρια του τις πέτρες που κυλούσαν και έκλειναν το μονοπάτι.
Ήταν ο καθημερινός αγώνας για να κρατηθούν ανοιχτά τα μονοπάτια που οδηγούσαν στις κορυφές, καθώς πολλές φορές το βουνό θύμωνε με τους ανθρώπους και επέτρεπε στις φυσικές δυνάμεις να τα καταστρέψουν. Τότε άρχιζε ο αγώνας για να τα ανοίξουν πάλι, ένας αγώνας που έγινε ευκολότερος από την ημέρα που ο άνθρωπος κράτησε ένα εργαλείο στα χέρια του. Σήμερα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διατηρηθούν ανοιχτά, γιατί δίπλα τους οι μπουλντόζες έχουν με απίστευτη ευκολία ανοίξει κάποιον επιπόλαιο δρόμο.
Έναν δρόμο, όμως, διόλου ταιριαστό με το ανάγλυφο του τόπου και την ανάγκη του ανθρώπου...
[ΟΡΕΙΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, σελ. 68]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου