Νοστάλγησα σήμερα το απόγευμα τα βουνά που δεν πήγα αυτές τις μέρες και τον αέρα τους που σκορπίζει τους φόβους και διαλύει τα μαυλίσματα του καθενός. Και πεθύμησα ν’ ακούσω ένα κούκο να λαλάει πρωί – πρωί στο δάσος κι όχι να με τρελαίνουν από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση οι επαγγελματίες παπαγάλοι με τις φτιαγμένες ειδήσεις που επαναλαμβάνουν όλη τη μέρα χωρίς να κουράζονται .
…
«Μαύρη λίστα» με ονόματα 26.000 φορολογούμενων που χρωστούν στο δημόσιο 520 εκατομμύρια ευρώ και διαθέτουν ακίνητα, έχει καταρτίσει η Ειδική Ομάδα Κρούσης που έχει συσταθεί στο υπουργείο Οικονομικών. Εάν μέχρι τις τέλος του μήνα δεν τακτοποιήσουν τα χρέη τους, τότε τα ακίνητά τους κινδυνεύουν να «βγουν στο σφυρί». [Από τις ειδήσεις].
…
Έκλεισα με ένα σκληρό κλικ το πρωί το ραδιόφωνο και ξεκίνησα να βγω στην πόλη να δω τα μωβ συννεφάκια που δημιουργούν οι ανθισμένες τζακαράντες πάνω από τους δρόμους και σε τίποτα ξεχασμένα άλση της Αθήνας. Μου άρεσε που η χθεσινή ανάρτηση δημιούργησε ένα τόσο όμορφο διάλογο και ήθελα να τον συμπληρώσω με καινούργιες φωτογραφίες και να πούμε και απόψε καμιά καλή κουβέντα περί αυτών των δέντρων και να ξεχαστούμε...
Δεν λογάριασα όμως καθόλου τον καιρό κι επέστρεψα σύντομα και σχεδόν άπρακτος στο σπίτι αλλά έκανα σχέδια την αυριανή ημέρα ελπίζοντας τουλάχιστον πως δεν θα ψιχαλίζει.
Στο σπίτι έχω τη συνήθεια να αφήνω διαρκώς ανοιχτό σε χαμηλή ένταση το ραδιόφωνο για να πιάνω καμιά σοβαρή είδηση αλλά σήμερα διαπίστωσα κάτι το πολύ παράξενο. Η φωνή του εκφωνητή όταν έλεγε την παραπάνω είδηση γι’ αυτούς που χρωστάνε στην Εφορία έμοιαζε να είναι σε κάποια «πειραγμένη» συχνότητα, τέτοια που να προκαλεί αφενός μεν φόβο στον ακροατή ότι θα βρεθεί αλυσοδεμένος στα τάρταρα αν δεν συμμορφωθεί και αφετέρου να του χαϊδεύει τα αυτιά όπως κάνουν οι μαυλιστές (κράχτες ήθελα να πω αλλά φοβάμαι πως θα παρεξηγηθώ) στα θύματά τους να πλησιάσουν στο μέρος που είναι κρυμμένοι και να επιτελέσουν το σκοπό τους, νόμιμο ή παράνομο δεν έχει καμιά σημασία.
Τον άκουσα μια φορά στις 3, τον άκουσα να εκφωνεί περίληψη στις 3.30. Τον ξανάκουσα πάλι στις 4 και πριν τελειώσει το δελτίο, έκανα πάλι τη σωστή κίνηση κλείνοντας το ραδιόφωνο κι έβαλα αμέσως να ακούσω ένα αγαπημένο μου έργο, τις «Μπαλάντες της οδού Αθηνάς» του Μάνου Χατζηδάκη που κολλάει με την περίπτωση για να ισιώσω την ακοή μου και να διώξω το φόβο που άδειαζαν οι ειδήσεις όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι.
Και εδώ μου ήρθε στο νου ο μεγάλος κόκκινος παπαγάλος που είδα χθες στο γνωστό μαγαζί που πουλάει πουλιά, ζώα και άλλα σχετικά στη γωνία Ακαδημίας και Σοφοκλέους και μου κίνησε την περιέργεια για το χρώμα του και φυσικά για την ικανότητά του να μιλάει, πράγμα που φαίνονταν από τη μικρή ανακοίνωση που ήταν κρεμασμένη στο κλουβί του. «Είναι βέβαιο ότι μιλάει» ρώτησα τον υπάλληλο και αυτός μου απάντησε πως άμα αρχίσει να μιλάει δεν τον σταματάς με τίποτα. Μόλις άκουσα αυτό μου διαλύθηκε και η αμυδρή έστω διάθεση να αποκτήσω ένα φτερωτό συνομιλητή στο σπίτι και τον ρώτησα μόνο από περιέργεια πόσο πουλάει το πουλί. «Χίλια πεντακόσια ευρώ» μου απάντησε και μου τόνισε πως πρόκειται για μεγάλη ευκαιρία και η τιμή που πρότεινε ήταν αποκλειστικά για μένα!
Τον ευχαρίστησα για τις πληροφορίες που έδωσε και απομακρύνθηκα προς τις ανθισμένες τζακαράντες σκεπτόμενος πως οι τιμή των σπάνιων παπαγάλων πρέπει να ακολούθησε τις αμοιβές των άλλων «παπαγάλων» που ξημεροβραδιάζονται στις οθόνες και τα μικρόφωνα προσπαθώντας με το αζημίωτο βέβαια να μας πείσουν ότι φταίμε να πρέπει να πληρώσουμε γιατί σε λίγο δεν θα ορίζουμε ούτε το παντελόνι που φοράμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου