ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΚΛΙΚ... ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ!
Στην προσπάθειά μου σήμερα το απόγευμα να βάλω μέσα σε μια φωτογραφία και τα λουλούδια μιας απερίσκεπτης κορομηλιάς και το μισοφέγγαρο στον απογευματινό καταγάλανο ουρανό, (κάτι που βεβαίως δεν το κατόρθωσα) μου ήρθε στο μυαλό το γνωστό απόφθεγμα της αριστεροσύνης για εκείνον, που ενώ του έδειχναν το φεγγάρι αυτός κοιτούσε το δάχτυλο ή και το ανάποδο αν θέλετε που πάνω κάτω έχει το ίδιο νόημα.
Στο χρόνο που μεσολάβησε ανάμεσα στα δυο κλικ, σαν αστραπή πέρασαν από το μυαλό μου τόσα χρόνια αναμονής σε ένα σταθμό που δεν σταμάταγε ποτέ κανένα τρένο…
ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 21022010
Είναι αυτή η ιδιότητα του ανθρώπινου νου-και κατ' επέκταση των δημιουργημάτων του-να εστιάζει κάθε φορά κατά βούληση σε κάποιο από τα υπαρκτά, συρρικνώνοντας τα υπόλοιπα μέχρις ανυπαρξίας. Μια φωτογραφική μηχανή με καλό φακό και μεγάλο εύρος διαφράγματος, όπως κι ένα μυαλό με ευαίσθητες προσλαμβάνουσες και μεγάλο εύρος σκέψης, μπορούν να καταγράψουν τον κόσμο με τις περισσότερες δυνατές αποχρώσεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ η ανάρτησή σου, Ηλία. Καλό βράδυ.