Είπα σήμερα να μη συνεχίσω τις καλημέρες πάλι με τους μωβ κρίνους ή ίριδες όπως λέγονται επισήμως γιατί θα νομίσετε πως συμβάλλω με αυτό τον τρόπο στη βαριά έως πένθιμη ατμόσφαιρα που πλάκωσε τη ζωή μας με τα μέτρα που εξήγγειλε ο χθες ο ΓΑΠ - μέρα μάλιστα με την πανσέληνο αλλά κανέναν δεν ακούσαμε να ουρλιάζει...
Έτσι αναζήτησα στο αρχείο μια φωτογραφία με λευκούς κρίνους που τράβηξα πέρσι σαν σήμερα στην αυλή του κλειστού δημοτικού σχολείου του χωριού Λογγίτσι της Ευρυτανίας που σταματήσαμε για λίγο να το δούμε, όταν με το φίλο Δημήτρη Παπαδιά πηγαίναμε για την Πρωτομαγιά στο χωριό του, τον ωραίο Πρόδρομο της Πρασιάς στον Απεράντιο.
Το σχολείο είχε κλείσει από χρόνια λόγω έλλειψης μαθητών, έργο των οποίων ήταν τα παρτεράκια με τους κρίνους και τα άλλα καλλωπιστικά φυτά τα οποία φρόντιζαν κατόπιν υποδείξεως των δασκάλων για να μαθαίνουν κάπως από φυτολογία αλλά και να ομορφαίνουν λίγο την κατάξερη αυλή. Τα ίδια χρόνια σε όλα τα σχολεία για τον ίδιο μάλιστα λόγο οι μαθητές έφτιαχναν και σχολικούς κήπους με λαχανικά και άλλα είδη.
Από τις πατάτες, τα κολοκύθια και τα φασόλια που καλλιεργούσαν τότε να μαθαίνουν, δεν έμεινε τίποτα αλλά από τους κρίνους επέζησαν αρκετά φυτά και ανάλογα με την ποιότητα και τη δύναμη του εδάφους πολλαπλασιάστηκαν και κρατάνε ακόμα το γένος τους ακμαίο. Τούτο οφείλεται στους κονδύλους τους που είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί σε παγωνιές και ξηρασίες και λόγω μιας ισχυρής τοξικής ουσίας που διαθέτουν είναι απρόσβλητοι από ασθένειες και τα τρωκτικά της γης. Οι αρωματικές τους δε ιδιότητες οφείλονται σε μια πτητική ουσία, την ιράνη και τους κάνει να ευωδιάζουν στην ανθοφορία τους όλο τον τόπο.
Το πλήθος των λευκών κρίνων στην άδεια αυλή έφερνε στο νου άλλες εποχές, τότε που περίσσευε η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αλλά η κλειστή πόρτα και τα μανταλωμένα παράθυρα του σχολείου, το οποίο λειτουργεί πλέον μόνο ως εκλογικό κέντρο στις εκάστοτε πολιτικές αναμετρήσεις ακύρωνε οποιαδήποτε διάθεση για τρυφερές αναπολήσεις.
Κι έμοιαζαν οι λευκοί κρίνοι στην αυλή του σχολείου ως ψυχές που γυρίζουν πίσω στον τόπο τους να ησυχάσουν από την εξορία που βρέθηκαν σαν πίστεψαν τις υποσχέσεις των πολιτικών και παραπλανήθηκαν από τους λογής επιτήδειους και πονηρούς οι οποίοι αφού γκρέμισαν τον κόσμο τους, από την απληστία τους τον έφεραν στην κατάσταση που ζούμε σήμερα…
ΥΓ. Οι λευκοί και οι μωβ κρίνοι στο χωριό μου άνθιζαν περί τα τέλη Μαρτίου και συνδυάζονταν με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου την εικόνα της οποίας στόλιζαν με αυτά τα λουλούδια. Αν δε κρατούσαν τα άνθη τους μέχρι το Πάσχα, τότε στόλιζαν με αυτούς, και τον Επιτάφιο. Σήμερα κάτι τέτοιο ούτε σαν σκέψη δεν γίνεται καθώς κανένας δεν πάει στους κήπους να βρει κρίνους γιατί τα ανθοπωλεία είναι γεμάτα από διάφορα λουλούδια και η απαξίωση τους πιθανόν έχει να κάνει και με την ελάττωσή τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου