Είναι ένα είδος οι μωβ κρίνοι που ενώ παλαιότερα πλημμύριζε τις αυλές και τους κήπους στα χωριά, τα τελευταία χρόνια έχει σχεδόν εξαφανιστεί - άγνωστο για ποιο λόγο. Πιθανόν γιατί αυτό το λουλούδι αρέσκονταν να φυτρώνει κοντά στα σπίτια και στους ανθρώπους…
Τα σπίτια βέβαια παραμένουν στη θέση τους και είναι μάλιστα πολύ περισσότερα από ποτέ σε όλα τα χωριά αλλά τους περισσότερους μήνες του χρόνου οι άνθρωποι στους οποίους ανήκουν βρίσκονται αλλού και μακριά, στις πόλεις και στον κάμπο. Γι’ αυτό το ιδιαίτερα κοινωνικό λουλούδι το οποίο κατά μια αίσθηση συνδυάζονταν και με το πένθος σιγά – σιγά ένοιωσε μοναξιά και έπαψε να φυτρώνει. Ενώ ήξερα πολλά σημεία στην Ελλάδα που ήταν φυτρωμένοι και μου άρεσε να τους βλέπω, μόνο κοντά σε ένα νεκροταφείο στο χωριό Λογγίτσι της Ευρυτανίας είδα πέρσι τελευταία φορά μερικούς μωβ κρίνους ανθισμένους.
Θυμήθηκα αυτά τα λουλούδια νωρίς – νωρίς σήμερα το πρωί σαν ξεφύλλισα πριν από λίγο το άλμπουμ «Manhattan Ave. Μy block» με φωτογραφίες που τράβηξε η Olga Zissi και μεταξύ των άλλων είδα και τους μώβ κρίνους που φυτρώνουν σε κάποια γωνιά του Morning side Park στη γειτονιά της. Φαίνεται πως στη Νέα Υόρκη ή αντιμετωπίζουν με άλλο τρόπο απ’ ότι εδώ τους μωβ κρίνους ή το πλέον πιθανό, τα πάρκα εκεί είναι ένας τόπος που συχνάζουν πολλοί άνθρωποι κι έτσι αυτά τα ωραία λουλούδια έχουν καλή συντροφιά και βλασταίνουν κάθε χρόνο στην ώρα τους και χρωματίζουν με τον τρόπο τους την άνοιξη…
κείμενο..λουλούδι!
ΑπάντησηΔιαγραφή