Στο
χωράφι μας, στις Καριές, χθες όπου φυτέψαμε πατάτες. Η μνήμη αδυνατεί να
υπολογίσει πόσες γενιές ανθρώπων έζησαν απ’ αυτό και πόσα χέρια προγόνων
έσκαψαν, φύτεψαν, σκάλισαν, πότισαν, σόδεψαν τον καρπό του και η μάνα μου, για
μια ακόμη φορά μπαίνει στον αγώνα για της καλλιέργειας. Χωρίς τον πατέρα φέτος
και σαφώς με λιγότερες δυνάμεις και απαιτήσεις. Η ίδια, εκπληρώνει για μια
ακόμη φορά το ετήσιο, απαράγραπτο, χρέος προς τη γη που ποτέ δεν έφυγε από
κοντά της…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 25042015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου