Παλεύω με το δάσος – ήτοι τα αγριόδεντρα και τα αγριοχόρταρα
που έχουν πνίξει τις καστανιές του κτήματος και τα χωράφια που καλλιεργούσαν
κάποτε οι πρόγονοι . Χθες είχα να κάνω με κάτι γιγάντιες φτέρες, δυο μέτρα
σχεδόν ύψος και με εξάντλησε ο αγώνας και η προσοχή που έπρεπε να έχω γιατί
είναι ο καιρός που όλα τα φίδια έχουν σκαρίσει και κυκλοφορούν οπουδήποτε. Μέσα
σε αυτή μάχη είχα να προσέξω μη και πατήσω τα χαμοκέρασα όπως λέμε εδώ στο
χωριό τις άγριες φράουλες που φυτρώνουν σε ένα κομμάτι του χωραφιού και τούτες τις
ημέρες είναι στην ωρίμανσή τους. Κρυμμένα κάτω από τις φτέρες γιατί δεν αγαπούν
ιδιαίτερα τον ήλιο αυτά τα μικρά φυτά κάνουν έναν εξαιρετικό μικρό καρπό που μοσχοβολάει
αν τον βάλεις στο στόμα σου αλλά η λαχτάρα για να τα μαζέψεις μπορεί να κρύβει
εκπλήξεις γιατί τα χαμοκέρασα αγαπούν πολύ και τα πουλιά και αυτό το γνωρίζουν
πολύ καλά και τα φίδια κι εκεί κοντά στήνουν καρτέρι…
Και για όσους δεν πιστεύουν πως ο τόπος είναι γεμάτος φίδια,
να μια μικρή οχιά περίπου 20 εκατοστά που βρέθηκε μπροστά στο χορτοκοπτικό και
έτσι έχασε τη ζωή της. Να εξηγούμαι, πως όλα τα φίδια που συναντώ τα αφήνω να
συνεχίσουν να ζούνε εκτός από αυτά που έχουν δηλητήριο, δηλαδή οχιές, αστρίτες
και κάτι άλλα περίεργα. Ποτέ δεν πειράζω τις δεντρογαλιές, τους λαφίτες και τα
τυφλίτες και με στεναχωρεί πολύ που βλέπω αρκετά από αυτά πατημένα στους δρόμους…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 21062015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου