Το μήνυμα της μεγάλης τοιχογραφίας στη γωνία των οδών
Λεωνίδου και Δεληγιώργη, στο Μεταξουργείο, φαίνεται απλό. Η στάση όμως των
σωμάτων των δυο ανθρώπων που στέκονται εντελώς τυχαία κάτω από το έργο, δηλώνει
μια άλλη πραγματικότητα - τα άδεια χέρια-
και βεβαίως οδηγεί τη σκέψη σε διάφορες ενδιαφέρουσες υποθέσεις. Για παράδειγμα:
βλέπουμε ένα νόμισμα, σαν το ευρώ ας πούμε και για να είναι και οι δυο διεκδικητές
του ευχαριστημένοι, το κόβουν στη μέση καταστρέφοντάς και μηδενίζοντας έτσι εντελώς
την αξία του. Ας δεχτούμε ότι ο καλλιτέχνης δεν θέλει να πει κάτι τέτοιο αλλά
με τον τρόπο του υπονοεί την αλληλεγγύη, το ανιδιοτελές μοίρασμα και όχι την
αρπαγή αλλά τούτο μάλλον θέλει και τη μετάφρασή του σε πολλές γλώσσες για να το
καταλάβουν ντόπιοι, παρεπιδημούντες αλλοδαποί και περαστικοί ξένοι από την
πόλη. Για να έχει όμως νόημα κάθε σκέψη, είναι απαραίτητο να υπάρχει έστω κι
ένα κέρμα σε κάποιο χέρι και αυτό να κυκλοφορεί ακέραιο γιατί αλλιώς δεν έχει
καμιά, μα καμιά αξία…
ΑΘΗΝΑ, 09012015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου