Εκεί που
έχουν φυτρώσει σήμερα τσουκνίδες, ήταν κάποτε το πάτωμα του ισογείου ενός
σπιτιού στην οδό Δελγιώργη, στο Μεταξουργείο. Το σπίτι πάλιωσε, ρημάχτηκε κι
έπεσε, τα μπάζα έφυγαν για τη χωματερή μαζί με τα πλακάκια και αφού δεν ενδιαφέρθηκε
κανένας εργολάβος να κάνει αντιπαροχή, βρήκαν χώμα οι τσουκνίδες και τα
αγριόδεντρα και πρόκοψαν. Πριν φράξουν το οικόπεδο, κάποιος με γόνιμη σαφώς έφεση
στη καλλιτεχνία, πρόλαβε και ζωγράφισε στον τοίχο που ακουμπούσε κάποτε η
εσωτερική ξύλινη σκάλα, ένα κορίτσι που μοιάζει να φορά μεγάλο καπέλο σαν να
είναι στην εξοχή ή φωτοστέφανο, ως αγία της γειτονιάς την οποία αγνοούμε. Ως
μια υπόμνηση έστω, ότι το σπίτι αυτό είχε και πάνω όροφο και ανεβοκατέβαιναν οι
νοικοκυραίοι και ο κόσμος, έμεινε το έργο στον τοίχο.
- - Η φιγούρα του κοριτσιού φαίνεται μόνο
τούτες τις ημέρες του Γενάρη που δεν έχουν ψηλώσει ακόμη οι τσουκνίδες να την
κρύψουν και πιστεύω πως θα διακρίνεται αρκετά χρόνια ακόμη τους χειμώνες που
πέφτει η βλάστηση. Εκτός και αν από κάποια δυνατή βροχή καταρρεύσει όλος ο
σοβάς και μείνουν γυμνές οι πέτρες του τοίχου. Τότε το οικόπεδο θα αδειάσει οριστικά
αφού θα χάσει τη σκιά μιας άγνωστης ψυχής που κατοικεί εκεί μαζί με τις αδέσποτες
γάτες της γειτονιάς.
ΑΘΗΝΑ, 14012016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου