Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αναρτήσεις των φίλων
από τη Δυτική Ευρυτανία ( Γρηγόρης Φέρρας, Μίμης Μερμίγκης, Κώστας Χαραμής,
Χαρά Βλαχάκη κ. ά.) και τούτο οφείλεται εκτός από την αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο και σε
κάτι πιο ιδιαίτερο γιατί τελευταία δημοσιεύουν πολλές και ωραίες φωτογραφίες
από μια χαμένη πατρίδα – στην κυριολεξία, μια πατρίδα πνιγμένη από τα νερά του
Αχελώου, του Μέγδοβα και του Αγραφιώτη και ένα σωρό άλλων μικρότερων παραποτάμων
στη λίμνη των Κρεμαστών.
Δημοσιεύουν λοιπόν οι φίλες και οι φίλοι πολλές φωτογραφίες
από την εποχή που δεν είχε κατακλυστεί η πατρίδα τους και έτσι γνωρίζουμε πως
ήταν ο τόπος, ποια ήταν τα μνημεία του που θάφτηκαν στο βυθό. Ακόμη βλέπουμε
πολλούς ανθρώπους καθώς και σκηνές από τη ζωή τους, σε πανηγύρια, γάμους , στα
γεφύρια, στους δρόμους. Όλα αυτές οι φωτογραφίες αποτελούν σίγουρα την πρώτη
ύλη για μια μεγάλη, αφιερωματική έκδοση για την πνιγμένη πατρίδα αλλά πιθανόν
και για ένα μουσείο που θα στεγάσει τις μνήμες εκείνης της εποχής και το οποίο
πρέπει να γίνει σύντομα γιατί από την γενιά που είδε τον τόπο να βουλιάζει πολύ
λίγοι έχουν μείνει να αφηγηθούν την καταστροφή.
Πιθανόν να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις και να μην τις γνωρίζω,
αλλά, παρεμβαίνω κατά κάποιο τρόπο με αυτό το δημοσίευμα μετά από την
φωτογραφία από το 1960 που είδα χθες στο χρονολόγιο του Μίμη Μερμίγκη και
έδειχνε μια ομάδα συντοπιτών του με αυτόν στο κέντρο στη ράχη της γέφυρας της Τατάρνας
που βυθίστηκε. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία και παρέχει αρκετά
στοιχεία για την εποχή αλλά εκείνο που την κάνει μοναδική είναι ότι ο μικρός
Μίμης με το κεφάλι γουλί κρατάει στα χέρια ένα φορητό ραδιόφωνο που είχε γίνει
μόδα ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας.
Μου άρεσε πολύ αυτή η φωτογραφία και σκέφτομαι να επισκεφτώ
τον Μίμη στον Τριπόταμο που όπως κατάλαβα περνάει αρκετό καιρό από τότε που
πήρε σύνταξη ως εκπαιδευτικός στη Λιβαδειά και να μιλήσουμε για τη φωτογραφία
αυτή και είμαι βέβαιος πως θα ανακαλύψουμε και πολλές άλλες και θα φτιάξουμε
μια ωραία σειρά κειμένων για την πνιγμένη πατρίδα της Δυτικής Ευρυτανίας.
ΑΘΗΝΑ, 20042016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου