Ορίζοντας στο χαμηλό κόσμο των αρχαίων κήπων· παρατεταγμένες οι πολυανθίες των ραδικιών ετοιμάζονται να αποκολληθούν από το
μητρικό στέλεχος και να ταξιδέψουν με τα διαφανή αλεξίπτωτά τους στο χλιαρό
αέρα· αειφόροι και πολυάριθμοι οι «κλέφτες» της Άνοιξης -όπως ονομάζονται τα
άνθη των ταπεινών χόρτων- περιμένουν το πρώτο φύσημα.Το μέλλον τους ορίζοντας
υποταγμένος μπροστά στης Άνοιξης τη βίαια εξέλιξη…
Πριν η εποχή λιποψυχήσει, προτού ο Μάης καταλάβει ολόκληρη τη γη και ανοίξει τον δρόμο προς τον καυτό Ιούνιο, αυτοί πρέπει νάχουν προκάμει να σπείρουν την επόμενη γενιά. Σοφά εκμεταλλευόμενοι τις ιδιοτροπίες των ρευμάτων αφήνονται στα κύματα του αέρα, στροβιλίζονται μέχρι τις κορυφές των δέντρων, πιο ψηλά, μέχρι τα σύννεφα μπορούν να φτάσουν, ταξιδεύουν πέρα από τα σύνορα. Δεν νοιάζονται· όπου κάποια στιγμή κοπεί η ανάσα του αγέρα, εκεί ευλαβικά θα απιθώσουν τον πολύτιμο σπόρο της χρονιάς τους για να αναστηθεί η επόμενη γενιά τους την άλλη άνοιξη που θα' ρθει....
Από το ανέκδοτο άλμπουμ, "Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ - ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου