ΤΑ ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΟ ΚΟΠΑΔΙ

Με όσα ακούω και βλέπω για τον χιονιά των ημερών, θυμάμαι εποχές που ο πάγος έμεινε στη γη για μέρες και εβδομάδες αλλά έπρεπε οι άνθρωποι να βγουν οπωσδήποτε από το σπίτι να κάνουν τις δουλειές της κάθε ημέρας - στο μαντρί κυρίως που κάθε Γενάρη αντηχούσε από γεννητούρια παρά στα χωράφια που λόγω πάγου αποκλείονταν κάθε δουλειά. Στο μαντρί ήταν ο νους του ανθρώπου γιατί εκεί παίζονταν η προκοπή του νοικοκύρη και έπρεπε να ήταν από πάνω σε κάθε προβατίνα που γεννούσε γιατί πολλές φορές αυτές ήθελαν και την βοήθεια του να τα βγάλουν πέρα, να μαζέψουν το νεογέννητο (ειδικά οι πρωτάρες) και να το θηλάσουν μέχρι να μάθει μόνο του να βρίσκει το βυζί.

Κάθε αρνάκι που χάνονταν ήταν ζημιά για το σπίτι και έτσι πρόσεχαν ιδιαίτερα τις προβατίνες και στις πρώτες ημέρες αφότου γεννούσαν τις τάιζαν και λίγο καλαμπόκι να δυναμώσουν, να έχουν περισσότερο γάλα να χορτάσει το νεογέννητο και να σταθεί στα πόδια του. Κι όλα αυτά σε στάβλους που έμπαζαν από παντού κρύο και όχι σπάνια έμπαζαν νερά από τα τρύπια τσίγκια. Έτσι για εκείνους τους ανθρώπους ο πάγος, πολλές φορές ήταν σύμμαχος γιατί εμμέσως κρατούσαν το κοπάδι στο στάβλο κι έτσι μπορούσαν να χειριστούν καλύτερα και στεγνό περιβάλλον τα γεννητούρια και μόνο για να ποτιστούν σε τίποτα τρεχούμενα νερά και για να ξεμουδιάσει έσπρωχναν λίγη ώρα έξω το κοπάδι.  

- Η φωτογραφία χθεσινή, στην Καπετανόβρυση του Πετρωτού Αργιθέας και το κοπάδι του Γιώργου Ράιου στην μεσημεριάτικη για πότισμα έξοδό του. 

ΑΘΗΝΑ, 10012017