Όσοι περπατούν στους ξεπεσμένους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας
τούτες τις ημέρες θα έχουν δει φαντάζομαι πως έχουν κατακλυστεί από βαλκάνιους
επαίτες – ήτοι τσιγγάνους από τη Ρουμανία οι οποίοι με αφετηρία τα στέκια τους γύρω
από την γωνία Αχαρνών και Ηπείρου όπου και τα γραφεία ταξιδίων προς την πατρίδα
τους, εξορμούν κάθε πρωί προς το εμπορικό κέντρο(!!!) μετερχόμενοι ένα σωρό
κόλπα για να βγάλουν μεροκάματο.
Οι παλαιότεροι φαντάζομαι πως θυμούνται ακόμη τα χρόνια που
οι κεντρικοί εμπορικοί δρόμοι και κυρίως η Ερμού ήταν γεμάτη από επαίτες δυτικής
κοπής οι οποίοι συνδύαζαν την επαιτεία με κάποια μορφή τέχνης ή έστω μιας
προσπάθειας θεάματος για το κοινό. Αυτοί όμως δεν υπάρχουν πια γιατί ξέρουν πως
την τσέπη του ταλαίπωρου Έλληνα δεν περισσεύει ούτε δεκάρα κι έτσι αναζήτησαν
φαντάζομαι αλλού καλύτερες κατάντιες.
Μου ήρθαν απόψε στο μυαλό αυτές οι σκέψεις σαν το Facebook μου
θύμισε μια φωτογραφία που έβγαλα σαν σήμερα το 2012, στην Ερμού, που δείχνει
μια πλουμιστή ηλικιωμένη τσιγγάνα από τη Ρουμανία να κοιτάζει με απορία έναν
τύπο με καπέλο γυαλισμένο πατόκορφα με μίνιο να κάθεται σε ένα πόδι, πράγμα που
εντυπωσίαζε τους περαστικούς και σίγουρα την προβλημάτισε το παίδεμα που κάνει
ο άνθρωπος για ένα μεροκάματο ενώ θα μπορούσε να το κάνει πιο απλά με τον δικό της
τρόπο. Μπορεί επίσης να σκέφτονταν μέσα της πως ο ανταγωνισμός που θα ξεκινούσε
μεταξύ τους για μια θέση στο πεζοδρόμιο της Ερμού θα ήταν αμείλικτος και στο
τέλος αυτή θα ήταν κερδισμένη καθώς η παρακμή που θα ακολουθούσε ήταν ήδη ορατή
σε πολλά μέρη της πόλης.
Ένα από τα σχόλια που άκουσα τότε και το σημείωσα, ήταν ότι
τον είχαν βάλει οι πολιτικοί εκεί πέρα να τον βλέπουμε και να αρχίσουμε να
συνηθίζουμε σιγά – σιγά πως θα στεκόμαστε μόνο στο ένα πόδι, πράγμα που σήμερα
θεωρώ σίγουρο. Όχι μόνο μάθαμε να καθόμαστε στο ένα πόδι αλλά κοντεύουμε να
περπατάμε με τα χέρια και τα πόδια ψηλά, τώρα μάλιστα που δεν υπάρχει φόβος να μας
πέσει τίποτα από την τσέπη!!!
ΑΘΗΝΑ, 12042017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου