Είναι αυτές οι νύχτες στο χωριό (όπως και σε κάθε άλλη γωνιά
της Ελλάδας) που τα αηδόνια δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς. Μέχρι τα ξημερώματα κρατάνε
τα κελαϊδίσματά τους και τη μέρα αποσύρονται στα χαμηλά σημεία του δάσους και
μέσα στα ρέματα, εκεί που δεν τα βλέπει κανένας ή τούτο συμβαίνει μόνο κάποιος
είναι πολύ τυχερός.
Έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον Γιάννη Αυγέρη, από
τη Φτέρη της Δυτικής Φθιώτιδας αλλά θα πρέπει να συμπληρώσουμε πως δεν αρκεί
μόνο η τύχη να δει κάποιος ένα αηδόνι αλλά πρέπει να είναι και πολύ
υπομονετικός και να είναι έτοιμος μόλις το δει να ξεπροβάλλει από τις φυλλωσιές
να το «πιάσει» με το φακό του. Κάτι τέτοιο έκανε ο Γιάννης και μας χάρισε δυο
ωραίες φωτογραφίες αηδονιού (Luscinia megarhynchos) στο χωριό του στις οποίες
βλέπουμε πως ο καλύτερος αιδός* του κόσμου είναι ντυμένος με τα πιο απλά
χρώματα και τούτο είναι ένας λόγος ακόμη να περνά απαρατήρητος απ’ όλους την
ημέρα και του αρέσει από το σκοτάδι που δεν φαίνεται καθόλου να ψάλει τη ζωή!
· * Η ελληνική
λέξη αηδών -όνος συνδέεται με
την ινδοευρωπαϊκή ρίζα awed «ομιλώ», της οποίας αποτελεί εκτεταμένη βαθμίδα: αFηδ (-ων ων) (πρβλ. αFείδω «άδω», αFοιδός «τραγουδιστής»). (Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα).
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 11042018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου