ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Κανονικά το καλοκαίρι για τους περισσότερους ανθρώπους άρχιζε με το κλείσιμο των σχολείων και την έξοδο των συνταξιούχων στα χωριά για να ανοίξουν τα εξοχικά  όπου θα περάσουν δυο τρεις μήνες μακριά από την πόλη με παρέα τα εγγόνια και αναπολώντας με τους συνομήλικούς τους τα χρόνια που ήταν ο τόπος τους γεμάτος ανθρώπους. Για άλλους το καλοκαίρι αρχίζει με την πρώτη ημέρα της άδειας από τη δουλειά –όσοι έχουν εννοείται και φυσικά δικαιούνται λίγες μέρες γιατί άλλαξαν πολλά τα τελευταία χρόνια σε αυτό το μέτωπο της κοινωνίας– και τελειώνει ανάλογα με το πορτοφόλι που διαθέτει ο καθένας.

Ήταν πάντα το καλοκαίρι μια εποχή που όλοι ονειρεύονται να απολαύσουν, όπως μπορεί ο καθένας και προς αυτού γίνονται σχέδια όλο το χρόνο. Απ’ όσους βέβαια έχουν αυτή την πολυτέλεια γιατί από εκεί που το καλοκαίρι ήταν μια εποχή ανεμελιάς που μπορούσαν να τη ζήσουν όλοι χωρίς εξαιρέσεις έγινε η ακριβότερη του χρόνου. Τα μεταφορικά, τα ενοίκια, η διατροφή και η ψυχαγωγία που πάντα στην περίπτωση ήταν ακριβά, έχουν γίνει πλέον απλησίαστα για  μεγάλο μέρος της κοινωνίας η οποία τα τελευταία χρόνια  μέσα από ένα πλήθος εξελίξεων θεωρεί τις διακοπές αναπόσπαστο κομμάτι του ετήσιου κύκλου της ζωής.

Από την άλλη μεριά ένα πλήθος επαγγελματιών προετοιμάζονται όλο το χρόνο, σε ολόκληρη τη χώρα και ιδιαίτερα στα νησιά και τις παραθαλάσσιες περιοχές έτσι ώστε να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στην επιθυμία ντόπιων και αλλοδαπών για διακοπές. Προσδοκώντας δε πάντα στο μεγαλύτερο κέρδος που μπορούν να αποκομίσουν μέσα στο δίμηνο που κρατάει πια η περίοδος, έχουν επιβάλλει μέσω των υπηρεσιών του κράτους και των δήμων μια σειρά κανόνων που αποτρέπουν πια την απόλαυση του καλοκαιριού όπως συνέβαινε πριν από κάποιες δεκαετίες που η κατασκήνωση ήταν η πιο φθηνή λύση.

 Έτσι σε ελάχιστα πλέον σημεία της χώρας, σε απομακρυσμένα νησιά και παραλίες της ηπειρωτικής χώρας όπου δύσκολα φτάνει αυτοκίνητο ή και βαρκάκι μπορούν όσοι θέλουν να κατασκηνώσουν ελεύθερα και να περάσουν όσες ημέρες επιθυμούν δίπλα στη θάλασσα ζώντας με ότι εύρισκαν στα μποστάνια της περιοχής και το μικρό μαγαζί του χωριού. Αυτός ο τρόπος διακοπών είναι πια ξεχασμένος και παντού πλέον υπάρχει ένα μάτι που θα προκαλέσει ζήτημα αν δει κάποιους να στήνουν σκηνές οπουδήποτε καθώς ο τουρισμός που έχει εξελιχθεί σε μονοκαλλιέργεια σε κάθε περιοχή, αφορά όλους όσους εμπλέκονται με αυτόν και κάθε που δεν αποδίδει θεωρείται ανεπιθύμητο και μη αποδεκτό.

Έτσι για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο από τέτοια πράγματα πολλοί αποφασίζουν να κάνουν διακοπές στην πόλη και προς τούτο είναι ικανοί να στήσουν και σκηνικό ώστε να νιώθουν κι αυτοί καλύτερα αλλά και να κάνουν τους άλλους να ζηλεύουν για την επιλογή τους. Στην περίπτωση δε που αυτός που κάνει διακοπές στην πόλη ανήκει στη μεγάλη κατηγορία των αστέγων των οποίων ο αριθμός έχει αυξηθεί τρομακτικά τα τελευταία χρόνια, τότε η επιλογή του να στήσει ένα ονειρεμένο σκηνικό διακοπών στη γωνιά που κατοικεί αποκτά και εικαστικό ενδιαφέρον και αποτελεί και σημείο όπου οι επιτήδειοι ξεναγούν τουρίστες που θέλουν να γνωρίσουν και την άλλη πλευρά μιας πόλης που είναι εμφανή τα σημάδια μιας παρατεταμένης κρίσης σε όλες τις πλευρές της ζωής της.  

ΑΘΗΝΑ 16072019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 34.