ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Νύχτα του Ιούλη στην Αθήνα που φέτος την φρεσκάρει το βοριαδάκι και θυμίζει παλιές εποχές, τότε που η σεμνή πόλη ζούσε και απολάμβανε το καλοκαίρι χωρίς οι κάτοικοί τους να κυριεύονται από τη μανία των διακοπών. Στο προκήπιο των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου μυρίζει το γκαζόν που κούρεψαν το πρωί και το πότισαν μάλιστα, πράγμα που οφείλεται στον πιο συστηματικό κηπουρό του Δήμου και πολλοί φαντάζομαι τον έχετε δει να κουβαλάει με το καροτσάκι τα λάστιχα του ποτίσματος από την αποθήκη στο μέρος που ποτίζει γιατί αν τα αφήσει εκεί την άλλη μέρα κιόλας θα τα βρει στο παζάρι.

Είναι μεσάνυχτα και τα μαρμάρινα αγάλματα, οι στήλες και οι προτομές αποβάλλουν αργά – αργά από πάνω τους τη ζέστη της ημέρας για να αντέξουν το ανελέητο πύρωμα που θα επαναληφθεί αύριο. Ο Κοραής στέκει εκεί, εξ αριστερών όπως βλέπουμε τα Προπύλαια από την οδό Πανεπιστημίου και διδάσκει ενώ στην άλλη άκρη του κεφαλόσκαλου, ο Καποδίστριας στέκεται σκεπτικός. Κολλημένοι στον τοίχο του Πανεπιστημίου, δεξιά ο Γρηγόριος ο Ε’ και αριστερά ο Ρήγας Φερραίος οι δυνατοί πυλώνες του έθνους βλέπουν από ψηλά την αραιή κίνηση στην Πανεπιστημίου. Ο επιβλητικός Γλάδστων μόνος στο γκαζόν, χαιρετάει με σηκωμένο το χέρι τους περαστικούς κι ας μην τον γνωρίζουν. Όλοι τους ήσυχοι και χωρίς τον φόβο του βανδαλισμού που υφίσταντο διαρκώς τα τελευταία χρόνια από της χαϊδεμένες από την εγχώρια διανόηση ομάδες των μπαχαλάκηδων. 

Το σιντριβάνι πεισματικά παραμένει σιωπηλό, δεν το βάζουν να λειτουργήσει μη και γλιστρήσει κανένας τουρίστας που θα περπατήσει εκεί. Καταδικασμένο, όπως και πολλά άλλα σιντριβάνια της πόλης παραμένει ανενεργό γιατί μπορεί να μην υπάρχει κάποιος υπάλληλος του Πανεπιστημίου που να γνωρίζει πως μπαίνει σε λειτουργία ή απλά να μην κλήθηκε ο συντηρητής να το διορθώσει ή ακόμη να περιμένουν πότε θα αρχίσει το νέο ακαδημαϊκό έτος να το δούμε να σηκώνει ψηλά το νερό και να βρίσκουν και τα περιστέρια που κορακιάζουν από την λειψυδρία της πόλης μια σταγόνα νερό να ξεδιψάσουν.

Δοκιμάζω μια μηχανή να δω τι μπορεί να κάνει με ιδιότροπους φωτισμούς και το μάτι μου στέκεται στην κομψή φιγούρα μιας νέας γυναίκας που κοιτάζει την οθόνη του κινητού της αναζητώντας πιθανόν πληροφορίες για αυτό που την ενδιαφέρει. Μπορεί αυτό να είναι στοιχεία για το κτίριο ή τον ζωγραφικό διάκοσμο που κοσμεί την οροφή των Προπυλαίων ή τα αγάλματα επίσης που είναι μπροστά της. Μπορεί επίσης η ωραία κυρία που έκλεψα τη στιγμή της περισυλλογής της να είναι ιστορικός ή φιλόλογος έστω και να προσπαθεί να μάθει κάποια πράγματα περισσότερα για το χώρο που βρίσκεται. Πιθανολογώ πως κάτι τέτοιο συμβαίνει γιατί δεν διάλεξε να κάτσει σε ένα σημείο που να φαίνεται, αν στην περίπτωση περιμένει να συναντήσει κάποιον. Μπορεί όμως να είναι και έτσι, να διάλεξε να κάτσει στο βάθρο του Ρήγα Φερραίου δίνοντας έτσι ένα άλλο νόημα στη συνάντηση.

Όπως και να έχει όμως το πράγμα, η εικόνα της ωραίας νέας γυναίκας που προχθές λίγο πριν από τα μεσάνυχτα κάθονταν κάτω από το άγαλμα του Ρήγα Φεραίου στα Προπύλαια ήταν από τις πιο όμορφες στην Αθήνα και αν επρόκειτο για τουρίστρια, έκανε σαφώς τη διαφορά. Επιλέγοντας ένα χώρο που λίγοι τιμούν με την παρουσία τους την ημέρα, πόσο δε περισσότερο τη νύχτα στο κέντρο της πόλης και όχι στα πολύβουα σημεία που συχνάζουν οι τουρίστες στην Πλάκα και στο Μοναστηράκι. Φαντάζομαι δεν πως αυτοί είναι πολλοί αλλά στην κίνηση της ημέρας δεν διακρίνονται όσο σε μια ζεστή νύχτα στην Αθήνα… 

ΑΘΗΝΑ 24072019, Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 24072019, σελ. 32.